woningen te verlagen, zal leiden tot een afname van het aanbod aan
huurwoningen. Studenten, starters en ambtenaren dreigen de dupe te worden van
het beleid van minister Hugo de Jonge. Het wetsvoorstel van minister De Jonge
(Volkshuisvesting) regelt dat verhuurders in de vrije sector in veel gevallen
niet meer zelf kunnen bepalen wat ze vragen voor een woning. Hoewel dit op het eerste
gezicht een sympathieke maatregel lijkt, zal dit uiteindelijk uitlopen op een
catastrofe voor verhuurders en iedereen die niet over de financiële middelen
beschikt om een huis te kopen.
Negatief saldo
Door het beleid van minister De Jonge zullen veel
verhuurders geld mislopen, waarbij velen zelfs dreigen in het rood te belanden.
Het beleid van De Jonge is exemplarisch voor een minister die slechts één stap
vooruit denkt maar niet in staat is het kernprobleem op te lossen. Waar De
Jonge opnieuw geen rekening mee houdt, is het feit dat particuliere verhuurders
geen staatssteun ontvangen zoals woningcorporaties, waardoor ze failliet
dreigen te gaan. Het lijkt erop dat De Jonge niet begrijpt dat een verhuurder
bij een negatief saldo gedwongen wordt zijn huurwoningen te verkopen bij
leegstand.
Professionals waarschuwen De Jonge
Architecten, projectontwikkelaars, makelaars en
bouwbedrijven waarschuwen minister De Jonge al jaren voor zijn wanbeleid. Het
lijkt er bijna op dat hoe meer waarschuwingen De Jonge krijgt, des te absurdere
maatregelen hij neemt. De Jonge heeft zoveel kritiek gekregen op zijn
beschamende beleid dat hij zich steeds meer lijkt aan te trekken van alle
kritiek. Aan de ene kant is dat begrijpelijk, maar aan de andere kant is het
beschamend om te zien hoe een minister keer op keer faalt. Wanneer
vastgoedprofessionals De Jonge waarschuwen voor zijn beleid, bestempelt hij hen
als lobbyisten of belanghebbenden. Op deze manier probeert hij iedere vorm van
kritiek van zich af te schuiven om ongestoord door te gaan met zijn
persoonlijke maatregelen.
Frustratie onder verhuurders
Wat frustrerend is voor verhuurders, is dat zij door zowel
de media als linkse politici worden uitgemaakt voor huisjesmelker of worden
beschuldigd van het probleem, terwijl het juist de overheid is die ieder
initiatief om woningen te bouwen belemmert. Denk hierbij aan
bestemmingsplannen, stikstofnormen en vergunningstrajecten die veel te lang
duren, enzovoort.
Conclusie
Het beleid van De Jonge was al een ramp voor zijn aantreden,
maar is alleen maar erger geworden. Als zijn beleid wordt uitgevoerd, zal het
aanbod van huurwoningen alleen maar kleiner worden, en zal zijn opvolger er
alles aan moeten doen om het vertrouwen van bouwers en investeerders te
herstellen. Het zou veel verstandiger zijn geweest als De Jonge de vrije sector
had gelaten voor wat het is en alles had gedaan om woningcorporaties te
faciliteren bij het realiseren van sociale huurwoningen. Maar daarvoor moet je
wel een bekwame minister zijn die zijn zaken op orde heeft.
