Na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog nam Nederland zich plechtig voor om antisemitisme nooit meer een voedingsbodem te bieden. “Nooit meer,” echoden de straten, maar decennia later is die belofte een bittere echo in de wind. De Joodse gemeenschap in Nederland, ooit gedacht veilig te zijn in het naoorlogse Nederland, wordt weer geconfronteerd met een golf van haat die schrikbarend herinnert aan de donkerste dagen van onze geschiedenis.
Neem het hartverscheurende verhaal van Rachel, een 76-jarige Joodse vrouw uit Amsterdam, wiens leven een hel werd gemaakt door antisemitisch tuig. Zoals beschreven door Wierd Duk in de Telegraaf, werd Rachel bespuugd, in elkaar geslagen, en uiteindelijk weggepest uit haar eigen huis. De symbolen van haar geloof, een mezoeza aan haar deur, werden herhaaldelijk vernield als een duidelijk teken van haat tegen haar religie.
De brutaliteit van de aanvallen op Rachel is geen geïsoleerd incident, maar een symptoom van een dieper liggend probleem dat onze samenleving heeft geïnfecteerd. Deze wederopstanding van Jodenhaat wordt gevoed door laffe gezagdragers die wegkijken, te bang om de problemen bij naam te noemen uit angst om politiek incorrect te zijn. Hun stilzwijgen en inactiviteit zijn een vruchtbare grond voor het zaaien van verdeeldheid en haat.
Het is een nationale schande dat in een land dat ooit wereldwijd werd geprezen voor zijn tolerantie en medemenselijkheid, een oude vrouw haar huis moet ontvluchten omdat ze Joods is. Waar zijn de massale protesten, de publieke verontwaardiging, de politieke daadkracht die deze barbarij zou moeten uitroeien? De stilte is oorverdovend en onthult een ongemakkelijke waarheid: Nederland heeft zijn morele kompas verloren.
De incidenten zoals die Rachel overkwamen, zijn niet slechts aanvallen op individuen; ze zijn een frontale aanval op onze waarden van vrijheid, gelijkheid en broederschap. Ze stellen onze toewijding aan “nooit meer” ernstig op de proef en tot nu toe falen we in deze test.
Als samenleving moeten we een duidelijk standpunt innemen. Het is tijd om de krachten te bundelen, van regering tot burger, om een duidelijk en ondubbelzinnig signaal af te geven dat antisemitisme en alle vormen van haat niet welkom zijn in ons midden. Dit vereist meer dan alleen symbolische gebaren; het vereist concrete actie, strenge handhaving van de wet en educatieve programma’s die de wortels van intolerantie aanpakken.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Bij DDS zijn we KLAAR met de oorlog van de overheid tegen onze BOEREN. Jij ook? Steun het geweldige initiatief van EerlijkEten, FVD, De Dagelijkse Standaard en onze eigen trotse Nederlandse boeren dan! Bestel een mooie Box met het beste vlees, met de lekkerste groente, fruit en aardappelen van EerlijkEten en krijg al die fantastische producten DIRECT van het land van de Nederlandse boer. Geen tussenmensen er tussen in. Geen supermarkten. Geen toegevoegde hormonen. En vooral geen waardeloze vaccins die het vlees feitelijk vergiftigen! Schrijf je VANDAAG nog in!
Het verhaal van Rachel zou een wekroep moeten zijn. We mogen nooit toestaan dat de geschiedenis zich herhaalt, niet in de straten van Amsterdam, niet ergens in Nederland, niet nu, niet ooit. “Nooit meer” moet meer zijn dan een slogan; het moet een belofte zijn aan elke burger, gegrondvest in actie, gerechtigheid en de onwrikbare verdediging van onze collectieve menselijkheid.
