Samen opgegroeid
Er lijkt een verdeling te zijn in Formule 1 op basis van leeftijd. De Verstappen-generatie kan over het algemeen goed met elkaar. Dus je hebt Max en Lando, die echt goede vrienden zijn, maar ook Charles Leclerc, Alexander Albon, en George Russell. De enigen die daar niet echt bij horen zijn de Franse coureurs van dezelfde generatie (Gasly en Ocon van Alpine). Voor iemand iets roept over Leclerc: hij is Monegask. Dus.
Deze coureurs zijn feitelijk gewoon samen opgegroeid. Op heel jonge leeftijd reisden ze al de hele wereld – of in ieder geval heel Europa – rond voor wedstrijden. Ze hebben tegen elkaar gekart en zijn daarna van competitie naar competitie gegaan. Steeds weer moesten ze het tegen elkaar opnemen. Vaak betekende dit dat ze op jonge leeftijd niet zo goed moet elkaar overweg konden… maar nu ze ouder geworden zijn is er niet alleen onderling respect, maar ook vriendschap.
Niet zo gek, want deze mannen hebben natuurlijk een bepaald soort leven gehad. Degenen die dat het beste begrijpen? Hun collega-coureurs. Hun concurrenten. Daar hebben ze dus veel mee gemeen – en dat betekent dat ze ook goed met elkaar overweg kunnen.
Respect
Vervolgens stapten ze uit de wagen en volgde er een kleine omhelzing. Er was geen enkele woede of jaloezie zichtbaar op Max’ gezicht – of leedvermaak op Norris’. Voorheen zag je dat juist wél bij Hamilton en Verstappen, maar bij Max en Norris is dat absoluut niet zo. Het enige dat zichtbaar was, was onderlinge waardering. Op het podium grepen Max en Leclerc dan ook de mogelijkheid aan om Norris een flinke champagnedouche te geven. Hij vierde feest – en zij vierden feest met hem en voor hem.
“Als m’n moeder ballen had…”
Norris ging daar serieus op in. Want, zei hij, hij zou dan teruggevallen zijn naar de vierde of misschien zelfs de vijfde plek. “Dan had ik wel heel veel mensen moeten inhalen,” aldus de Brit van McLaren. Met andere woorden, dan had hij kunnen hopen op een podium, maar dat was het maximale geweest.
Zoiets wordt dan natuurlijk gebruikt om zijn zege te bagataliseren. Opvallend genoeg was het Máx die daar niet aan mee wilde doen. Norris ging wel speculeren, maar Max niet.
“Dit is hoe het gaat in race. Soms pakt het goed uit voor je [als een safety car erin komt, red.], soms niet,” ging Verstappen verder.
Natuurlijk was het Max die in 2021 zijn eerste wereldtitel won met een beetje hulp van een safety car. Die werd toen met één ronde te gaan teruggezet in de pitlane, waarna Max op nieuwe softbanden de aanval kon openen op zijn grote rivaal dat jaar Lewis Hamilton. Voor de race hadden de twee heren precies evenveel punten. Door Max’ zege in die laatste Grand Prix in Abu Dhabi eindigde hij dus bovenaan. Goud voor hem, geen achtste titel voor Hamilton.
Geen wonder dus dat hij dit soort vragen onzinnig vindt. Safety cars kunnen races en zelfs kampioenschappen beïnvloeden. Alle coureurs weten dat. Het hoort er gewoon bij. Niet over zeuren, gewoon accepteren – en de tijd nemen om de coureur die wint te feliciteren én te waarderen.
Overigens was dat natuurlijk nog meer het geval omdat Norris met harde banden onder ook écht gewoon sneller was dan Verstappen. Ook om die reden was deze overwinning voor hem gewoon meer dan terecht én logisch.