Laten we wel wezen, deze maatregel is niet meer dan een begin. De echte vraag is: waarom heeft het zo lang moeten duren? Dag in, dag uit zijn er verhalen van onschuldige burgers die het slachtoffer worden van het tuig dat onze publieke transportmiddelen onveilig maakt. En wat deed de NS? Stilzitten en toekijken hoe haar treinen veranderden in vrijplaatsen voor criminelen.
De woordvoerder van de NS praat over ‘andere criteria’ en ‘directe verboden bij ernstige vergrijpen’. Mooie woorden, maar we zullen zien hoe dit in de praktijk wordt gebracht. Het is hoog tijd dat de NS, en ook Arriva, niet alleen verboden uitspreken, maar ook zorgen voor effectieve handhaving van deze verboden. Het is een schande dat reizigers in sommige delen van het land veilig zijn, terwijl ze in andere delen vogelvrij zijn.
En dan hebben we het nog niet eens over de rol van de politie. Zonder effectieve samenwerking tussen de spoorwegpolitie en de vervoerders zijn deze verboden niet meer dan een papieren tijger. De NS moet niet alleen strenger optreden, maar ook zorgen dat er tanden zijn om in de wet te bijten.
Het is dus een stap in de juiste richting, maar laten we niet te vroeg juichen. De NS heeft nog een lange weg te gaan voordat de trein weer als een veilig vervoersmiddel kan worden beschouwd. Tot die tijd blijven we kritisch, zeer kritisch.
