De pilot die op korte termijn tussen Rotterdam en Amsterdam van start zou kunnen gaan, klinkt misschien als muziek in de oren van iedereen die de binnensteden weer leefbaar wil maken. Minder vrachtwagens, minder uitstoot, en oh, wat een prachtig gebruik van die lege treinen buiten de spitsuren! Maar voordat we onszelf op de schouder kloppen voor deze ‘groene’ en ‘duurzame’ oplossing, laten we niet vergeten wat hier echt aan de hand is: een wanhopige poging om relevant te blijven in een tijdperk waarin de efficiëntie van gespecialiseerd vervoer ongeëvenaard is.
Wijnand Veeneman spreekt over minder vrachtwagens en een ontlasting van de binnenstad, maar tegen welke prijs? De stationsaanpassingen, de noodzaak van onbeheerde of met camera’s bewaakte cargopods, en de complexiteit van het vervoeren van goederen via personenliften – het klinkt allemaal als een logistieke nachtmerrie die wacht om te gebeuren.
We leven in een tijd waarin de vraag naar snelle, efficiënte en klantgerichte levering hoger is dan ooit. Het idee dat we dit kunnen bereiken door onze passagierstreinen te transformeren in trage, bureaucratische goederenvervoerders is op zijn best een fantasie, en op zijn slechtst een stap terug in de tijd. Het lijkt erop dat we, in een poging om vooruit te komen, eigenlijk achteruitgaan.
Moeten we niet eerst focussen op het verbeteren van de bestaande infrastructuur voor gespecialiseerd goederenvervoer, in plaats van onze toevlucht te nemen tot een romantisch maar onpraktisch idee uit het verleden? Laten we vooruitgang niet verwarren met regressie. In een wereld die sneller beweegt dan ooit, kunnen we het ons niet veroorloven om terug in de tijd te gaan met onze logistieke oplossingen.
