Een artikel van de schrijver van “Invisible Rainbow”, Arthur Firstenberg over het bijna volledige weggevaagde insectenbestand in sommige gebieden. Met het oog op de idealen van sommige WEF-figuranten is er al weer een volgend probleem in de maak: te weinig insecten voor 8 miljard mensen; wat te doen? Slecht gedacht; wederom een argument om “insecteneters” te ruimen. Op het moment dat de schrijver met de uitleg begint, moet ik afhaken. Satellieten sinds 1968 en ruimteschepen van SpaceX? Waar zijn de bewijzen van dat soort science fiction van NASA en Musk….
Straling, OK. Maar zou het misschien kunnen dat de wereldwijde belasting van het ecosysteem nu zo langzamerhand totaal is vergiftigd met chemisch-toxisch afval? Geen woord over HAARP-stations, DEW bewapende vliegtuigen chemtrails of operaties à la “Crimson Mist”. De magnetronstralingsziekte en de COVID-19 operatie. Waarom wordt dan nu de satellietenkaart en andere onbewezen flauwekul als de psychologische operaties in de vorm van ruimteprogramma’s en landingen op Mars getrokken, vraagt men zich af. Wat is de “ruimte” eigenlijk. Maar misschien is het goedbedoeld en integer, zoals hij het omschrijft. Ik had meer verwacht, want nu lijkt het een naïeve afleidingsmanoeuvre.
Arthur Firstenberg – 20 maart 2024
De minst opgemerkte en grootste aanval op het aardse leven regent vanuit de lucht op ons.
De draden van de natuur die van horizon tot horizon boven ons zijn gespannen en de elektriciteit dragen die ons lichaam van stroom voorziet, en de informatie die onze groei, genezing en ons dagelijks leven informeert, dragen nu vuile elektriciteit – miljoenen frequenties en pulsaties die onze cellen en organen verwarren en ons zenuwstelsel dimmen, of we nu mensen, olifanten, vogels, insecten, vissen of bloeiende planten zijn.
De pulsaties vervuilen de aarde onder onze voeten, omringen ons in de lucht waar we doorheen vliegen, stromen door de oceanen waarin we zwemmen, stromen door onze aderen en onze meridianen en komen ons binnen via onze bladeren en onze wortels.
De planetaire transformator die vroeger de zonnewind zachter maakte, is nu in beroering en functioneert niet meer.
Het hierboven afgebeelde meer is het grootste van het Verenigd Koninkrijk.
Lough Neagh, gelegen in Noord-Ierland, Het wemelt er elke lente en zomer zo dicht van de vliegen dat de bewoners hun ramen sluiten voor de levende rook.
Kleding die aan een lijn is achtergelaten, wordt ermee bedekt. Dat geldt ook voor een voorruit van een voertuig dat rond de 90 mijl lange kustlijn van het meer rijdt… tot 2023…!
Vorig jaar waren er ongelooflijk genoeg geen vliegen te zien. Windschermen en hangende kleren bleven schoon. Er vloog niets meer door de open ramen.
Andere soorten insecteneters, waren ook verdwenen, eenden, kikkers, vissen, palingen en roofinsecten. Vliegenlarven waren er niet om de bodem van het meer schoon te houden. Er leefde weinig in het meer, behalve een overwoekering van algen.
“Is het ecosysteem van het grootste meer van het Verenigd Koninkrijk ingestort?” vroeg The Guardian in een artikel van 19 februari 2024.
‘Is het ecosysteem van de hele aarde ingestort?’ Dit is een betere vraag… want hetzelfde gebeurt overal, volgens berichten die ik al een jaar lang van bijna overal op elk continent ontvang.
De rest van zijn artikel: