Nog maar een artikel over de plasticvergiftiging van alles wat organisch is.
Om te laten zien dat de mensheid volledig de weg is kwijtgeraakt. Was het al erg met de psychologische operatie “Covid-19”, het is nog veel erger gesteld met de mensheid die met de daders en veroorzakers van veelvuldige vergiftigingsoperaties naast “Covid-19”. In de fil van Werner Boote laten ze zien hoe je je tegenwoordig kunt laten mummificeren voor de eeuwigheid. Lijken worden met speciale plastics volgespoten en tentoongesteld. Zo lijkt het een beetje te gaan: de wereld is vergeven van plastic in allerlei soorten en maten. Ze hoeven de mensheid niet eens met injecties of oorlogen uit te roeien, het hele circus houdt vanzelf op. Trotse industriëlen beweren dat ze de productie nog verder op gaan voeren omdat “er zoveel vraag naar kunststof is”. De mensen zien lijdzaam toe hoe zij en hun nageslacht worden geplastificeerd.
Administrator
Kunststoffen zijn goedkoop en praktisch. Wij zijn de kinderen van het tijdperk van plastic…
Het duurt tot 500 jaar voordat kunststoffen uiteenvallen en het heeft onbekende mengsels die ons hormonale systeem kunnen schaden.
Wist je al dat je plastics in je bloed hebt?
In zijn onderzoeksdocumentaire ‘Plastic Planet’ laat regisseur Werner Boote zien hoe plastic een wereldwijde bedreiging is geworden.
In zijn documentaire zal hij vragen stellen die ons allemaal aangaan:
- Waarom veranderen we ons consumentengedrag niet?
- Waarom reageert de industrie niet op de gevaren van plastic?
- Wie is verantwoordelijk voor de enorme hoeveelheden afval in de woestijnen en de oceanen van de aarde?
- Voor wie levert het winst op?
- En wie verliest er als het wordt gestopt?
Plastic People – Nieuwe documentaires leggen de realiteit van plasticvervuiling bloot in ‘horrorfilm’
by John-Michael Dumais
04 april 2024 van TheDefender-website
John-Michael Dumais
is nieuwsredacteur voor The Defender. Hij is schrijver en gemeenschapsorganisator geweest over verschillende kwesties, waaronder de doodstraf, oorlog, gezondheidsvrijheid en alles wat verband houdt met de COVID-19-pandemie.
Twee nieuwe documentaires, “We zijn nu allemaal plastic mensen” en “Plastic mensen: de verborgen crisis van microplastics,” de alomtegenwoordige aanwezigheid van plasticvervuiling in het milieu en de mogelijke risico’s voor de menselijke gezondheid, met name voor zich ontwikkelende foetussen en zuigelingen blootgesteld aan microplastics in de baarmoeder en via de moedermelk.
Twee recente baanbrekende documentaires:
… de alomtegenwoordige aanwezigheid van plasticvervuiling in het milieu blootleggen en hoe dit de menselijke gezondheid kan beïnvloeden.
De films, die respectievelijk te zien waren op het Santa Fe Film Festival en SXSW, bevatten interviews met experts, persoonlijke verhalen en wetenschappelijk onderzoek om de urgentie van de plasticvervuilingscrisis te onderstrepen.
Rory Fielding, regisseur van het Emmy Award-winnende ‘We’re All Plastic People Now’, testte over vier generaties van het bloed van zijn eigen familie op van plastic afgeleide chemicaliën.
“Plastic People” co-regisseur Ziya Tong onderzocht de verborgen wereld van microplastics en hun effecten op het menselijk lichaam.
“Plastic People”,
“een van die essentiële state-of-our-world-documentaires” die “een fascinerende geschiedenis van plastic biedt, die ons laat zien hoe het spul het geleidelijk overnam” – maar het ook beschreef als een “horrorfilm [die] ‘Attack of the Killer Polymers’ had kunnen heten.”
‘Plastic is het einde van de toekomst’
Plasticvervuiling is alomtegenwoordig geworden, met plastic deeltjes die in alle uithoeken van de wereld worden aangetroffen.
“Het hangt in de lucht. Het zit in het water. Het zit in het eten. Het zit in al onze lichamen”, aldus Rolf Halden, Ph.D., een milieu-ingenieur van de Arizona State University, die verschijnt in “We’re All Plastic People Now”.
De documentaire onthult de ontdekking van microplastics in menselijke placenta’s, zoals gerapporteerd door de Italiaanse onderzoeker Dr. Antonio Ragusa, die waarschuwde:
“Voor de mensheid is plastic het einde van de toekomst.”
Op dezelfde manier verkent “Plastic People” de verborgen wereld van microplastics, kleine deeltjes die onderzoekers hebben gevonden in menselijke organen, bloed en hersenweefsel.
De synopsis van de film merkt op dat,
“Bijna elk stukje plastic dat ooit is gemaakt, valt op de duur uiteen in ‘microplastics’” die “een permanent onderdeel van het milieu” worden.
Een expert in de film, Rick Smith, Ph.D., co-auteur van “Slow Death by Rubber Duck – The Secret Danger of Everyday Things“, zei:
“Het blijkt dat plastic eigenlijk in ons zit. Het zit in onze kinderen.”
Tong, een wetenschapsjournalist, testte sneeuw in haar achtertuin en vond plastic fragmenten, wat haar ertoe aanzette haar kinderen te vertellen geen sneeuwvlokken meer te vangen.
Volgens “Plastic People” is plastic als,
“De belichaming van het kapitalisme. Het maakte de materiële wereld mogelijk waarin we nu leven. Het zijn de botten, de huid, het bindweefsel.”
Van kunststoffen afgeleide chemicaliën kunnen ‘dingen mis laten gaan in het menselijk lichaam’
Beide documentaires gaan in op de gezondheidsrisico’s die gepaard gaan met blootstelling aan van plastic afgeleide chemicaliën.
In “We’re All Plastic People Now” besprak Dr. Leonardo Trasande, een kinderarts en directeur van de New York University Division of Environmental Pediatrics, de impact van hormoonverstorende chemicaliën die in kunststoffen worden aangetroffen, die,
“Hack die moleculaire signalen en laat dingen misgaan in het menselijk lichaam.”
De film bevat ook het verhaal van Jess Helsley, directeur van Watershed Restoration voor het Wild Salmon Center, die alsdertiger werd gediagnosticeerd met darmkanker.
Helsley nam deel aan een onderzoek dat microplastics aantrof in de dikke darm van jonge kankerpatiënten.
“Plastic People” onderzoekt het verband tussen weekmakers en verschillende gezondheidsproblemen, waaronder:
hartziekten, diabetes, obesitas, kanker en vruchtbaarheidsproblemen …
De film belicht het werk van vooraanstaande wetenschappers,
“Het vinden van deze deeltjes in ons lichaam: organen, bloed, hersenweefsel en zelfs de placenta’s van nieuwe moeders.”
De documentaire bevat een interview met Dr. Pete Myers, hoofdwetenschapper, oprichter en bestuursvoorzitter van Environmental Health Sciences, die waarschuwt:
“Kunststoffen kunnen op wonderbaarlijke manieren bijdragen aan de gezondheidszorg, maar kunststoffen kunnen ook gezondheidsproblemen veroorzaken, behoorlijk ernstige gezondheidsproblemen zoals de dood.”
Onvruchtbaarheid, lagere testosteronniveaus en risico’s voor baby’s
“We’re All Plastic People Now” onderzoekt de impact van van plastic afgeleide chemicaliën op vruchtbaarheid en testosteronniveaus.
Shanna Swan, Ph.D., een professor in de afdeling Milieugeneeskunde en Volksgezondheid in het Mount Sinai Hospital, besprak het ‘ftalaatsyndroom‘, dat beschrijft hoe mannelijke geslachtsorganen worden veranderd door maternale blootstelling aan ftalaten, een veel voorkomende klasse van weekmakers.
Swan legde uit dat ftalaten de testosteronniveaus verlagen, wat leidt tot,
“onvolledig vermannelijkte” mannen met “minder ingedaalde testikels, een kleinere penis [en] kortere anogenitale afstand.”
De effecten van ftalaten zijn niet beperkt tot mannen.
Zwaan zei dat bij vrouwen,
“Als testosteron binnenkomt… Als het niet zou moeten, of meer dan er zou moeten zijn, dan begint de vrouw meer mannelijke geslachtsdelen te produceren.”
Dit leidt tot een,
“afname van sekseverschillen”, waarbij “de man minder volledig een man wordt, de vrouw is minder volledig een vrouw”, zei Swan.
“We’re All Plastic People Now” onthult ook de aanwezigheid van microplastics in menselijke moedermelk, waarbij de studie van Ragusa de eerste is die dit fenomeen aantoont.
Stacey Colino, co-auteur van “Count Down – How Our Modern World Is Threatening Sperm Counts, Changing Male and Female Reproductive Development, and Imperiling the Future of the Human Race”, deelde haar persoonlijke ervaring met het gebruik van plastic borstkolfhulpstukken en flessen, die haar kinderen waarschijnlijk allemaal hebben blootgesteld aan van plastic afgeleide chemicaliën.
John Hocevar, directeur van de oceanencampagne van Greenpeace, waarschuwde dat plastic een deel van ons wordt,
“Vanaf het allereerste begin van ons leven.”
“Wanneer je melk in een plastic fles opwarmt, gaan sommige stukjes plastic uit die fles in de melk die de baby drinkt,” zei hij.
Olie- en gasbedrijven zijn gemotiveerd om ‘de plastificering van het menselijk leven te vergroten’
Beide documentaires werpen licht op de rol van grote bedrijven, met name in de olie- en gasindustrie, bij het bestendigen van de plasticvervuilingscrisis.
“Plastic People” geeft een historisch overzicht van de plasticrevolutie die na de Tweede Wereldoorlog aanzienlijk is toegenomen met schoenen, stoffen, apparaten, meubels en auto’s voordat deze leidde tot het huidige tijdperk van wegwerpwaterflessen, bekers, aanstekers en plastic zakken voor eenmalig gebruik.
Hocevar, in “We’re All Plastic People Now”, legde uit dat,
“99% van het plastic wordt gemaakt van fossiele brandstoffen, olie en gas. Het is een gevaar voor de menselijke gezondheid bij elke stap gedurende de hele levenscyclus.”
De documentaire vertelt ook het verhaal van Sharon Lavigne, oprichter van RISE St. James in Louisiana, die met succes vocht tegen de bouw van ’s werelds grootste plasticfabriek in haar gemeenschap, onderdeel van een gebied dat bekend staat als “Cancer Alley” vanwege de hoge concentratie van industrieën en chemische faciliteiten.
Christy Leavitt, directeur van Oceana’s U.S. Plastics Campaign, benadrukte de plannen van de industrie om de plasticproductie uit te breiden.
“Ze willen… de hoeveelheid plastic verdrievoudigen” tegen 2060, zei ze.
Ragusa riep specifieke bedrijven op, waaronder,
- Coca-Cola
- Pepsico
- Nestlé,
… voor hun langdurig gebruik van kunststoffen.
Smith zei in “Plastic People” dat oliemaatschappijen in een wereld die minder fossiele brandstoffen gebruikt, op zoek zijn naar manieren om hun winst te behouden en daarom alle motivatie hebben om
“de plasticisering van het menselijk leven verder te vergroten.”
‘Elke waterfles is een tijdbom’
Beide documentaires belichten de tekortkomingen van de huidige recyclinginspanningen bij het aanpakken van de plasticvervuilingscrisis.
Halden legde uit dat recycling geen haalbare oplossing is vanwege de lage recyclingpercentages en de uitdagingen van het recyclen van plastic.
“Elke waterfles is een tijdbom,” zei Halden, erop wijzend dat slechts een klein deel van de kunststoffen daadwerkelijk naar recyclingcentra gaat, en zelfs dan is het recyclingproces vaak niet effectief.
“[Recycling] is op dit moment zakelijk niet zinvol als we het gebruik van fossiele brandstoffen stimuleren om goedkope kunststoffen te maken,” zei hij.
Leavitt benadrukte de noodzaak van een verschuiving naar hervulbare en herbruikbare systemen.
“Recycling zal niet genoeg zijn, dus sommige mensen wenden zich tot dat als een oplossing, maar het zal niet genoeg zijn om kunststoffen op te lossen.”
‘We moeten de urgentie opvoeren’
Beide documentaires onderstrepen het belang van individuele acties, overheidsbeleid en verantwoordelijkheid van bedrijven om de plasticvervuilingscrisis aan te pakken.
In “Plastic People” zei Smith:
“Om [het plastic] probleem op te lossen, moeten we de urgentie van dit probleem opvoeren.”
De film bevatte een inwoner van Bayfield in Ontario, Canada, die beweerde de eerste “plasticvrije gemeenschap” in Noord-Amerika te zijn.
Experts en activisten in “We’re All Plastic People Now” benadrukten het belang van het verminderen van het plasticverbruik op individueel niveau.
Ruth Fielding, de 93-jarige moeder van de producent van de film, zei:
“Alle kleine beetjes helpen. Als ik geen plastic zak meeneem als ik naar de supermarkt ga, helpt dat een beetje. [Maar] Ik ben maar één persoon… Ik kan de wereld niet in mijn eentje redden.”
Leavitt benadrukte de noodzaak van een verandering in het overheidsbeleid.
Ze zei dat we nationale, provinciale en lokale overheden nodig hebben om,
“Van bedrijven eisen dat ze de manier veranderen waarop plastic voor eenmalig gebruik wordt geproduceerd en gebruikt.”
Ragusa riep ook op tot politieke actie.
“Om dit te veranderen, hebben we politici nodig die in staat zijn om te veranderen.”
“Plastic People” roept op dezelfde manier op tot een veelzijdige aanpak om het probleem van plasticvervuiling aan te pakken, met een impactcampagne die tot doel heeft:
“Voer een oplossingsgericht programma uit dat een aantal evenementen, educatief materiaal en oproepen tot actie omvat.”
De website van de film bevat een “Take Action“-pagina met verschillende petities en andere bronnen om mensen te helpen het bewustzijn te vergroten, betrokken te raken en een verschil te maken in hun gemeenschap.
Op zijn Facebook-pagina plaatste “Plastic People” een artikel over,
“een historisch wereldwijd plasticverdrag” wordt besproken door de VN Intergouvernementeel onderhandelingscomité voor plasticvervuiling, waarvan de volgende zitting van 23 tot 29 april in Ottawa plaatsvindt.
Video ‘s
We zijn nu allemaal plastic mensen
Volledige video
Plastic mensen: de verborgen crisis van microplastics