Een week mag dan een lang cliché zijn in de politiek, maar de Franse president Emmanuel Macron moet zich nog steeds afvragen hoe het de afgelopen zeven dagen zo mis heeft kunnen gaan.
Het begon allemaal zo veelbelovend afgelopen maandag, met de zevende editie van zijn grote zakelijke stunt ‘Choose France‘ (geen vertaling, zo noemt de mondige motormond het). Opgetogen kon hij 16 miljard euro aan broodnodige directe buitenlandse investeringen in de astmatische Franse economie aankondigen. “Als je de tv aanzet, denk je misschien dat alles fout gaat in Frankrijk,” grijnsde hij afgelopen maandag grappend naar de verzamelde kostuums nadat Microsoft 4 miljard euro aan investeringen in Franse kunstmatige intelligentie had aangekondigd, schrijft Richard Ings.
Vierentwintig uur later, als je de tv aanzet, zie je CCTV-beelden van vier mannen met capuchons die twee Franse gevangenisbewaarders executeren achterin een transportbusje terwijl ze een drugsdealer ‘bevrijden’. Een dag later kon je daar scènes aan toevoegen van opstanden in het Franse overzeese gebiedsdeel Nieuw-Caledonië in de Stille Oceaan. De volgende dag stierf een politieagent van Nieuw-Caledonië aan zijn verwondingen nadat hij was neergeschoten door een relschopper, voordat de noodtoestand officieel werd afgekondigd door Macron. Je zou inderdaad in de verleiding kunnen komen om te geloven dat “alles fout gaat in Frankrijk.”
Nog maar een paar weken geleden verklaarden twee magistraten van Marseille voor een onderzoekscommissie dat ze zich zorgen maakten “dat we de oorlog tegen drugsdealers aan het verliezen zijn.” Dit lijkt de zaak behoorlijk te onderschatten, gezien het aantal berichten op social media van inwoners die schietpartijen laten zien tussen rivaliserende bendes zonder dat er een blauw uniform te zien is. Ambtenaren vrezen al lange tijd een ‘mexicanisering’ van de stad. De reactie van de minister van Justitie, de strijdlustige Eric Dupond-Moretti, destijds? “Ik hou niet van defaitistische praatjes.”
[embedded content]Nog geen twee maanden later stond Dupond-Moretti voor de pers en vertelde hij dat hij net terug was van een gesprek met de rouwende zwangere vrouw van een van de vermoorde gevangenisbewaarders die was “doodgeknuppeld als een hond.” Hij zag er verslagen uit.
Natuurlijk is niets van dit alles de schuld van iemand die aan de macht is. Minister van Binnenlandse Zaken Gerald Darmanin heeft gesuggereerd dat hij Azerbeidzjaanse politieke inmenging ziet in het plunderen en in brand steken van winkels door jonge zwarte mannen in Nieuw-Caledonië. Macron heeft nog niet met specifieke vingers gewezen, maar hij kan besluiten om een verband te leggen, zoals hij in januari deed, tussen de plunderingen en “kinderen zonder toegang tot cultuur en sport die zich verveelden,” zijn beste verklaring voor hoe steden in Frankrijk vorig jaar in brand werden gestoken (mijn uitleg staat hier).
Wat Macron of zijn regering ook doen, je kunt er zeker van zijn dat ze de schuld niet op zich zullen nemen. Nadat ze geld hebben gestoken in het strategisch belangrijke Nieuw-Caledonië om de economie te ondersteunen, zijn de gloednieuwe bibliotheken, schoolgebouwen en ziekenhuizen die zo liefdevol zijn geschonken om hen te helpen, niet gespaard gebleven door de tienerbrandstichters. De autoriteiten hebben zich ook niet onttrokken aan het leveren van politie: er waren er 1.800 voordat de rellen vorige week echt losbarstten – dat is één agent per 150 inwoners van het eiland. Toch werden de blanke bewoners gedwongen om hun eigen barricade-checkpoints op te zetten en radioverbindingen tussen de gemeenschappen te organiseren om te proberen de plunderende gewapende rauzers af te schrikken die van plan waren om de huizen en bedrijven van “blanke motherf*ckers” in brand te steken.
We kunnen in dit geval met recht spreken van “falen van de staat.” Maar wat de autoriteiten niet hebben begrepen (of misschien, sinister genoeg, sommigen wel) is dat met een mix van officiële verontschuldigingen voor het kolonialisme, vergezeld van een speciale status voor de ‘inheemse’ bevolking, en een bereidheid om het van de Franse belastingbetaler afgeperste geld uit te geven om de armere, donkerder gekleurde inwoners van het eiland te ‘sussen’, zij het zijn die primair schuldig zijn aan het ontstaan van een raciale grievencultuur. In combinatie met het nihilisme van lokale tieners heeft dit geleid tot de recente gewelddadige pogingen tot onteigening van de beter bedeelde, en specifiek blanke, bevolking.
Ondertussen, terug op het vasteland, is de drugsdealer, bevrijd uit gevangenschap door een merkwaardig goed geïnformeerde en goed georganiseerde militair bewapende ploeg, er tot op heden in geslaagd om honderden gemobiliseerde agenten te ontlopen en te ontkomen aan zijn gevangenneming. Ongeacht de verdachte aard van deze ‘gevangenisuitbraak’, lijkt dit vanuit het oogpunt van een gewone burger op grove incompetentie of nalatigheid van de kant van de staat. Vergeet niet dat ze het makkelijk vonden om wegversperringen op te zetten tijdens de avondklok om te controleren of mensen op tijd thuis waren vóór de avondklok en ze een gepaste boete op te leggen. Natuurlijk, als je te maken hebt met belangrijke zaken zoals een dodelijk ademhalingsvirus…
Het is dan ook niet verrassend dat een Franse nationale opiniepeiling voor de krant Le Figaro vorige week stelde dat 72 procent van de respondenten er geen vertrouwen in heeft dat Macron (of welk lid van zijn regering dan ook) effectief met criminaliteit kan omgaan. Ze geloven echter ook niet dat Marine Le Pen’s National Rally het veel beter zou kunnen (66% is daar nog steeds niet van overtuigd). De staat zelf wordt dus steeds meer gezien als niet in staat om de mensen te beschermen die er gewillig of onwillig voor betalen. Het resultaat is een toenemend aantal lokale actiegroepen of individuen die zich klaarmaken of actie ondernemen om hun families en eigendommen zelf te verdedigen.
Er wordt momenteel veel gesproken over een burgeroorlog in de VS. Filosoof en Frexiteer Michel Onfray heeft beschreven dat Frankrijk zich al lang in een ‘stille burgeroorlog‘ bevindt. Of het nu Macron is of iemand anders die de leiding heeft, het lijkt erop dat de burgeroorlog in Frankrijk langzaam luidruchtiger en gemener wordt.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Franse politie verklaart burgeroorlog in Frankrijk: Verrader Macron koos de verkeerde kant
Volg Frontnieuws op Telegram
