Een vriendin van mij voorspelde het al: “Ze gaan nog langs de deuren, je dwingen de shahada (red. de shahada is de toegangspoort tot de islam.) te reciteren.” Destijds lachte ik het weg, maar na het bizarre ‘Koran-offensief’ in Luik afgelopen paasweekend, vraag ik me af of ze een vooruitziende blik had. Honderden miniatuur-Korans in het Frans werden op Goede Vrijdag en de daaropvolgende zaterdag achtergelaten op autoruiten, in brievenbussen en – schokkend genoeg – zelfs bij de deur van een synagoge. De Belgische politie verwijderde zo’n 800 exemplaren uit vijf wijken, maar de vraag blijft: was dit een onhandige poging tot religieuze bekering, of keiharde provocatie?
De politie heeft een voertuig in beeld dat mogelijk betrokken was bij de verspreiding en analyseert camerabeelden om de daders te achterhalen. Een lokale imam, die zich haastte om de actie te veroordelen, noemde het tegenover RTBF een “onhandige poging tot bekering” die de moslimgemeenschap meer schaadt dan helpt. “Dit is niet onze gewoonte,” zei hij, en je kunt bijna horen hoe hij zijn hoofd schudt. Maar laten we eerlijk zijn: of het nu naïviteit of kwaadaardigheid was, deze stunt heeft de spanningen in Luik flink opgevoerd.
Dit incident legt een rauwe zenuw bloot. In een tijd waarin culturele en religieuze spanningen toch al hoog oplopen, voelt deze actie als olie op het vuur. Mijn vriendin mag dan overdreven hebben met haar shahada-scenario, maar als zulke provocaties doorgaan, wie weet hoe dicht we bij haar dystopie komen? De politie doet haar werk, maar de echte vraag is: wie dacht dat dit een goed idee was, en wat wilden ze écht bereiken?
.
