In zijn nieuwste “Briefje van Jan” richt opiniemaker Jan Dijkgraaf zich opnieuw tot Geert Wilders.
En dit keer spaart hij de PVV-leider bepaald niet.
En dit keer spaart hij de PVV-leider bepaald niet.
Hoewel hij Wilders’ woede over de vele misstanden in Nederland volkomen begrijpt — van de laffe houding richting Israël, tot het zwalkende optreden tegen rellende jongeren en het schandalige geslijm met radicale activisten — is Dijkgraaf meedogenloos helder:
“Jij wordt nooit premier.”
Wilders woedend — en terecht
Dijkgraaf somt de afgelopen dagen haarscherp op:
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-primaryDark [&>a]:underline”>Premier Schoof steunt de aanval op Israël via diplomatieke “signalen”.
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-primaryDark [&>a]:underline”>VVD-burgemeesters en ministers laten hun post in de steek terwijl het op Scheveningen escaleert.
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-primaryDark [&>a]:underline”>Minister Veldkamp blokkeert samenwerking met Israël.
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-primaryDark [&>a]:underline”>Linkse en antisemitische demonstranten krijgen vrij spel.
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-primaryDark [&>a]:underline”>VVD-leider Yesilgöz koopt ijsjes terwijl ondernemers creperen.
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-primaryDark [&>a]:underline”>Rabin Baldewsingh mag ongestoord Al Jazeera-achtige propaganda verspreiden tegen Nederland.
Op elk van deze punten reageert Wilders terecht woedend via X.
Hij roept op tot optreden, aftreden, aanpakken.
Hij laat zien waar de zwakte zit van dit kabinet.
Maar waar blijft de echte macht?
Toch stelt Dijkgraaf een pijnlijke waarheid vast: woede is niet genoeg.
Wilders zit in de gedoogconstructie.
Hij kan ministers onder druk zetten.
Hij kan wetsvoorstellen eisen.
Maar wat gebeurt er in de praktijk?
Veel geroep.
Veel verontwaardiging.
Maar weinig tastbaar resultaat.
En zolang dat zo blijft — zolang Wilders’ eigen bewindslieden nauwelijks leveren op migratie, veiligheid en orde — verandert er niets fundamenteels.
📢 DDS brengt wat andere media niet durven. Wil je dat wij onafhankelijk blijven opereren en ongefilterd blijven schrijven? Word dan donateur via BackMe — dan krijg je dagelijks een exclusieve column die we nergens anders publiceren. Of doneer via bankoverschrijving: Liberty Media, IBAN: NL95RABO0159098327. Jouw steun maakt het verschil.
De keiharde analyse van Dijkgraaf
Dijkgraaf is onverbiddelijk:
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-primaryDark [&>a]:underline”>Onder de 60 zetels? Vergeet het maar, je wordt nooit premier.
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-primaryDark [&>a]:underline”>Boven de 60 zetels? Alleen mogelijk bij massale mobilisatie of een dramatische gebeurtenis zoals een grote aanslag.
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-primaryDark [&>a]:underline”>Nieuwe verkiezingen? Laat ze maar komen, maar verwacht geen wonderen.
Hij schrijft het niet om te kwetsen, maar uit realisme.
En eerlijk is eerlijk: wie de peilingen volgt en de media ziet, weet dat hij een punt heeft.
Zolang de PVV niet in staat is om van verontwaardiging over te gaan naar échte politieke dominantie — naar daden in plaats van woorden — blijft Wilders de eeuwige oppositieleider.
Ook als hij straks de grootste partij blijft.
Wat nu?
De analyse van Dijkgraaf zou Wilders diep moeten raken.
Niet omdat ze Wilders’ idealen onderuit halen — integendeel, Nederland heeft dringend behoefte aan de scherpe, heldere koers die de PVV voorstaat.
Maar idealen zijn waardeloos als ze niet worden vertaald naar macht, wetten en concrete veranderingen.
Woede alleen brengt geen verandering.
Actie wel.
📢 Dankzij onze donateurs kunnen we blijven zeggen waar het op staat. Sluit je bij hen aan en steun ons werk via BackMe of met een rechtstreekse gift: Liberty Media, IBAN: NL95RABO0159098327. Samen houden we het vrije woord in leven.
.
