In een wereld waar informatie overvloedig is maar waarheid schaars, worden burgers dagelijks geconfronteerd met zorgvuldig verpakte leugens die als feiten worden gepresenteerd. Deze leugens vormen het fundament onder beleidsmaatregelen, mediaretoriek en internationale verdragen. Ze sturen onze emoties, bepalen onze economie en vormen onze toekomst – maar ze zijn zelden wat ze lijken.
1. Zure regen – een leugen met een agenda
In de jaren ’80 werden we overspoeld met doemverhalen over zure regen die bossen en ecosystemen zou vernietigen. Politici en media klampten zich vast aan de apocalyptische voorspellingen. Wat bleek? De meeste bossen herstelden zich vanzelf en de invloed van menselijke uitstoot bleek veel kleiner dan werd voorgesteld. De angst werd beleidsinstrument.
2. Build Back Better – een leugen in progressieve verpakking
3. “Doe het voor een ander” – morele chantage
Tijdens de coronacrisis werd deze slogan gebruikt om mensen onder druk te zetten zich te laten vaccineren of maatregelen te volgen. Het was geen oproep tot solidariteit, maar een instrument van sociale controle. Later bleek uit officiële cijfers dat vaccins transmissie nauwelijks voorkomen. Wie zich verzette, werd sociaal uitgesloten. Moreel appel werd morele dwang.
4. Klimaatopwarming – een wetenschappelijke farce
Ja, het klimaat verandert. Maar de aanname dat dit vrijwel uitsluitend door menselijke CO₂-uitstoot komt, is niet sluitend bewezen. Klimaatmodellen missen voorspellende waarde. De Middeleeuwse warme periode en de Kleine IJstijd worden genegeerd. Toch worden op basis van deze eenzijdige interpretatie complete economieën en vrijheden opgeofferd.
5. Poetin vormt een bedreiging voor Europa – Westerse projectie
6. Wapens van massavernietiging – leugen als casus belli
In 2003 viel het Westen Irak binnen op basis van leugens over massavernietigingswapens. Geen enkel bewijs werd gevonden. Wat resteerde: een verwoest land, honderdduizenden doden, miljoenen vluchtelingen en de opkomst van ISIS. Deze leugen toonde dat ‘waarheid’ flexibel is wanneer geopolitieke belangen op het spel staan.
7. Het einde van fossiele brandstoffen – een fabel
De wereld beschikt nog over honderden jaren aan fossiele voorraden. Toch wordt ‘uitputting’ gebruikt om energietransities te forceren, subsidies los te trekken en gedragsbeïnvloeding te rechtvaardigen. Ironisch genoeg nemen landen als China en India hun toevlucht tot meer steenkool en olie, terwijl het Westen zichzelf economische schade berokkent.
8. De EU en de Euro stimuleren groei – een boekhoudkundige illusie
9. Woke en LGBTQ+ als emancipatie – een ideologische vervorming
Gelijke rechten zijn terecht bevochten, maar de hedendaagse ‘woke’-ideologie is geen emancipatiebeweging meer – het is een cultureel offensief. Biologische feiten worden ideologisch herzien. Kinderen krijgen genderonderwijs, sport wordt vervrouwelijkt of ‘vergendert’, en kritiek is taboe. Het individu wordt ondergeschikt aan het groepsnarratief.
10. Zwarte Piet is racisme – culturele kaping
11. Immigratie overkomt ons – een beleidskeuze vermomd als overmacht
12. Mainstream media – de woordvoerders van de macht
Wat zich objectieve journalistiek noemt, is in werkelijkheid vaak beleidscommunicatie. Journalistieke redacties herhalen regeringsnarratieven, marginaliseren afwijkende meningen en werken samen met ‘factcheckers’ die door dezelfde netwerken worden gefinancierd. Kritiek is verdacht, twijfel is desinformatie. Vrije pers is gereduceerd tot opiniediscipline.
13. WEF is slechts een praatclub – de grootste leugen van allemaal
Het World Economic Forum organiseert geen vrijblijvende denktanks, maar coördineert beleid en beïnvloedt nationale strategieën. Van leiderschapstraining (Young Global Leaders) tot structurele samenwerkingen met de VN en multinationals: het WEF is de stille hand achter veel agenda’s – van klimaat en digitalisering tot gezondheidsbeleid.
14. De toeslagenaffaire – een vergissing? Nee: staatsgeweld
Wat als ‘affaire’ wordt bestempeld, was in werkelijkheid een diepe systeemcrisis: duizenden gezinnen werden financieel, psychologisch en sociaal kapotgemaakt, zonder enige vorm van rechtsbescherming. Etnisch profileren, bureaucratische minachting en politieke lafheid kwamen samen. Verantwoordelijken liepen weg, slachtoffers bleven gebroken achter.
15. Het stikstofprobleem – een wetenschappelijke gotspe
Nederland stelt stikstofnormen op die nergens in Europa voorkomen. Meetmethodes zijn twijfelachtig, en de normering arbitrair streng. Het beleid leidt tot het opkopen van boerenbedrijven, niet om de natuur te redden, maar om ruimte te creëren voor woningbouw, klimaatdoelen en herverdeling van land.
16. CO₂ veroorzaakt klimaatverandering – een reductionistisch frame
CO₂ is een van vele factoren die het klimaat beïnvloeden, maar wordt geïsoleerd en tot hoofdschuldige benoemd. Andere variabelen zoals zonneactiviteit, oceaanstromen en wolkenvorming worden genegeerd. Waarom? Omdat CO₂ zich laat belasten, beperken, meten en gebruiken voor gedragssturing.
17. De NAVO is gericht op defensie – wishful thinking
De NAVO is allang geen defensieve alliantie meer. Van Joegoslavië tot Libië, van Afghanistan tot Oekraïne: NAVO-acties zijn steeds vaker offensief, interventioneel en destabiliserend. Europa noemt het ‘verdediging’, maar het is deelname aan geopolitiek machtsvertoon dat ons niet veiliger, maar kwetsbaarder maakt.
18. CBDC en digitale ID – efficiënt of dystopisch?
Central Bank Digital Currencies (CBDC) en digitale ID-systemen worden gepresenteerd als modern gemak, maar zijn de opmaat naar gedragsbeïnvloeding, uitsluiting en controle. Eenmaal ingevoerd kan een overheid bepalen wat je koopt, wanneer, en of je toegang krijgt tot publieke diensten. Je vrijheid wordt een algoritme.
19. De Green Deal van Frans Timmermans – een irreële nachtmerrie
De Europese ‘vergroening’ tegen 2050 is geen visie, maar een ideologisch project dat geen rekening houdt met economische en technische realiteit. De volledige afschaffing van fossiele brandstoffen is praktisch onhaalbaar. Elektrisch rijden en warmtepompen blijken voor veel burgers juist duurder. In Nederland is het opladen van een elektrische auto inmiddels duurder dan het tanken van benzine. Dat is het resultaat van beleid dat losgezongen is van de werkelijkheid.
20. USAID, NGO’s en media – de informatie is gekocht
Uit onthullingen van Elon Musk en het Doge Department blijkt dat USAID, aan het WEF en een gehele verzameling van duizenden NGO’s en aanverwante netwerken miljarden doorsluizen naar media en NGO’s. Alleen al het WEF kreeg meer dan 50 miljoen dollar per jaar. Wereldwijd werden ruim 6200 journalisten ‘gesponsord’, waaronder die van de BBC, NRC, Volkskrant en Trouw. Deze ‘onafhankelijke journalistiek’ was dus medeplichtig aan het in stand houden van de leugen.
Slot: massavorming als systeemmechanisme
Zoals Mattias Desmet beschrijft, is massavorming geen toeval, maar een psychologisch fenomeen dat optreedt wanneer angst, frustratie en eenzaamheid samenvallen. In die toestand zoeken mensen betekenis in het dominante verhaal – zelfs als dat verhaal gebaseerd is op leugens. Wie afwijkt, bedreigt de groepsrust. En dus moet de afwijker zwijgen, gecensureerd worden, uitgeschakeld worden.
De grootste vijand van de vrijheid is niet de leugen op zich – maar het gemak waarmee wij haar omarmen.
Tijd om wakker te worden.
Tijd voor waarheid.
Sterkte en succes allemaal.
– Dr Gert Jan Mulder
.
Laat een reactie achter