afgelopen twee decennia zijn de migratiecijfers in Nederland explosief
gestegen, waarbij een cocktail van asiel-, arbeids- en gezinsmigratie de
samenleving overspoelt. Een recent onderzoek van het Centraal Planbureau (CPB)
werpt licht op de oorzaken achter deze groei en de uitdagingen waarmee de
formerende partijen worden geconfronteerd om deze trend te beteugelen.
dat als het goed gaat met de economie, er meer mensen naar Nederland komen om
te werken. Vooral uit landen in Oost-Europa komen veel arbeidsmigranten, omdat
ze hier makkelijker kunnen werken door de soepele Europese regels. Ook gezinsmigratie
speelt een grote rol, waarbij bijna de helft (!?) van de immigranten via deze
weg naar Nederland komt. Waanzin! Aan de andere kant hangt asielmigratie vooral
samen met oorlogen elders in de wereld, zoals die in Syrië en Oekraïne.
De politieke partijen die
momenteel proberen een regering te vormen (PVV, VVD, NSC en BBB) staan voor een
grote uitdaging om de migratiestromen te beperken. Maar dit is niet makkelijk
door internationale afspraken en Europese regels. Ze denken er zelfs aan om uit
sommige Europese regels te stappen, net zoals Denemarken heeft gedaan, maar dit
kan lang duren en behoorlijk ingewikkeld zijn. De ambitie is in ieder geval
hoopgevend om eindelijk de macht die Brussel heeft op ons land in te perken.
De migratiekwestie blijft
een enorme uitdaging met allerlei ingewikkelde factoren die meespelen. Hoewel
“grenzen dicht” aantrekkelijk klinkt, is het helaas haast onmogelijk
om dit – met de huidige formerende partijen – te realiseren. Ook Brussel zal
dit niet zomaar laten gebeuren. Het migratieprobleem lijkt nog verre van een
oplossing te hebben gevonden en we kunnen ervan uitgaan dat de ellende
voorlopig nog wel even aan zal houden.
