
Bam. In vier zinnen legt ze de hele zieke situatie bloot. De SPD-jongeren van de Jusos schelden de CDU uit voor strontpartij en Merz voor complete idioot. En wat doet de SPD-top? Niks. Klingbeil houdt zijn bek. De CDU? Die slikt het als een brave labrador en blijft netjes binnen de lijntjes van de grote coalitiebesprekingen kleuren.
Dit is geen volwassen politiek meer. Dit is een kleuterklas waar de rode kinderen de zwarte kinderen uitschelden en de juffen van beide groepen doen alsof er niets aan de hand is – zolang ze maar samen in de coalitiebankjes mogen blijven zitten.
De Ampel-regering is al maanden klinisch dood, maar wordt met kunstmatige beademing (lees: de heilige Brandmauer tegen de AfD) nog een beetje in leven gehouden. En nu zelfs de mogelijke zwart-rode opvolger al vóór de start elkaar de hersens inslaat, is het enige wat het centrum nog bij elkaar houdt pure angst voor… tja, voor de kiezer. En precies daar slaat Weidel toe als een chirurg. Ze hoeft geen lange analyses te schrijven. Eén tweet en het hele narratief ligt bij de AfD: “Kijk eens hoe kapot en kinderachtig dat kartel is. Wij zijn de enige volwassenen in de zaal.” Dat is waarom de AfD in de peilingen al tijden boven de 20 procent zweeft en in het oosten zelfs eerste staat. Omdat zij de chaos benoemen die iedereen ziet, maar waar de gevestigde partijen alleen maar “democratie in gevaar” over kunnen krijsen.
De Brandmauer houdt het systeem nog overeind. Maar hoe langer dat ding staat, hoe duidelijker het wordt: hij beschermt niet de democratie, hij beschermt alleen de macht van een stel incompetente losers die elkaar niet eens meer kunnen luchten of zien.
Alice Weidel lacht in haar vuistje. En terecht.
.

