Deel deze belangrijke informatie met iedereen die je kent op je sociale netwerk!
Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar
Marianne Zwagerman bespreekt in haar podcast met Maurice de Hond het NGO-lobbyschandaal rond Frans Timmermans en Europese besluitvorming. Zij baseert zich daarbij onder meer op een recente column van Ronald Plasterk in De Telegraaf, die nieuw licht werpt op de zaak. Zwagerman geeft aan dat zij voorafgaand aan die column uitgebreid contact had met Plasterk en hem inhoudelijk heeft bijgepraat.
Rol van Europarlementariërs en hoorzitting
Dirk Gotink, Europarlementariër, speelt een centrale rol in het agenderen van dit dossier in het Europees Parlement. Hij was mede-organisator van een hoorzitting waarvoor Frans Timmermans was uitgenodigd, maar waarop Timmermans zonder afmelding niet is verschenen. Dit wordt door Zwagerman gepresenteerd als politiek veelzeggend.
—Lees verder na dit advertentieblokje—
Naast Gotink noemt zij ook Sander Smit (BBB) en Bert-Jan Ruissen (SGP) als Nederlandse politici die zich actief met het dossier bezighouden.
Smerig: hoe NGO’s kritische politici als @DirkGotink intimideren als ze onderzoek doen naar het lobbyschandaal.
Kijk de hele uitzending hier: https://t.co/v4cOWcCcsk pic.twitter.com/FikpPovdV0
— Marianne Zwagerman 💟☮️ (@mariannezw) December 23, 2025
Druk vanuit NGO’s
Zwagerman merkt op dat meerdere NGO’s – waaronder Transparency International – hebben geprobeerd politieke druk uit te oefenen om Gotink van het dossier af te krijgen. Concreet stelt zij dat deze NGO’s een brief hebben gestuurd aan NSC, met als doel Dirk Gotink onder druk te zetten of te laten terugtrekken uit het onderzoek.
Zwagerman noemt dit “smerige politiek” en stelt dat hier sprake is van het achter de schermen beschadigen van een gekozen volksvertegenwoordiger die transparant en correct zijn werk doet. Zij benadrukt dat deze druk niet publiek, maar via partijstructuren werd uitgeoefend.
Betrokkenheid van Pieter Omtzigt
Zwagerman wijst erop dat Pieter Omtzigt persoonlijk betrokken was bij het dossier, onder meer doordat hij in Brussel aanwezig was en samen met Gotink in verband werd gebracht met het onderwerp. Dit maakt dit de lobbyactie richting NSC des te opvallender en ook ineffectief.
Beschuldiging van corruptie
In stevige bewoordingen stelt Zwagerman dat het handelen van de betrokken NGO’s neerkomt op corruptie. Zij wijst erop dat deze organisaties over veel financiële middelen beschikken en daardoor in staat zijn om dure juristen, strategen en andere middelen in te zetten om tegenstanders te intimideren of te beschadigen. Hoe ver dat volgens haar precies gaat, is onbekend, maar zij benadrukt dat “het bewijs dat ze dit proberen inmiddels op tafel ligt”.
Media en politieke reactie
Zwagerman uit kritiek op de gebrekkige media-aandacht voor de kwestie. Zij noemt het optreden van Jesse Klaver, die het bestaan van een probleem ontkent wanneer hij er door journalisten naar wordt gevraagd. Diens partij weigert mee te werken aan onderzoek, terwijl publiekelijk wordt gesuggereerd dat alles wordt uitgezocht.
Ze prijst journalisten zoals Sarah Bakker (PowNed), die actief vragen stellen aan politici op het Binnenhof en het onderwerp blijven volgen. Zwagerman ziet dit als teken dat het dossier langzaam breder wordt opgepakt, maar vindt dat dit nog onvoldoende is.
Oproep
Ze sluit af met de stelling dat het niet langer houdbaar is dat dit onderwerp zo beperkt wordt behandeld. Zij roept impliciet media en politiek op om het NGO-lobbyschandaal serieuzer te nemen en grondiger te onderzoeken.
Over de auteur: Robin de Boer is economisch geograaf. Volg hem hier op Substack voor exclusieve content.
…
<div class="mag
.