Tijdens de alternatieve WEF-conferentie (A-WEF) in Praag presenteerde AfD-voorvrouw Alice Weidel haar visie op de politieke en economische toestand van Duitsland en Europa. In haar toespraak schetste zij een beeld van structureel verval, veroorzaakt door zowel de Europese Unie als het beleid van opeenvolgende Duitse regeringen, en positioneerde zij de AfD als voorstander van wat zij noemt een “normale” en nationale politiek.
Volgens Weidel bevindt Duitsland zich in een ernstige economische crisis die twee hoofdoorzaken heeft. Enerzijds wijst zij naar de EU, die zij bekritiseert vanwege een opgeblazen ambtelijk apparaat, toenemende bureaucratie en het ondermijnen van nationale soevereiniteit. Anderzijds spreekt zij van een binnenlands “desastreus beleid”, waarbij zij voormalig bondskanselier Angela Merkel verantwoordelijk houdt voor langdurige schade aan het land. De daaropvolgende regeringen hebben deze koers voortgezet en zelfs versneld, gedreven door een links-groene ideologie.
Weidel benadrukt dat de AfD niet staat voor “alternatieve” politiek, maar voor normaliteit. Dat betekent een beleid dat burgers en ondernemers niet tegenwerkt, met lagere belastingen en minder bureaucratie. Ze stelt dat de huidige regelgeving economische activiteit verstikt en het draagvlak bij de bevolking ondermijnt.
Ook op het gebied van geopolitiek uit Weidel scherpe kritiek. Ze stelt dat Europa, en met name landen als Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, hun internationale invloed grotendeels hebben verloren. De oorlog in Oekraïne ziet zij als een katalysator van dit machtsverlies. Volgens Weidel kan vrede in Europa alleen tot stand komen mét Rusland en niet zonder. Ze pleit daarom voor diplomatieke dialoog met Moskou en schaart de AfD inhoudelijk bij de lijn van de Hongaarse premier Viktor Orbán.
Daarnaast waarschuwt Weidel voor wat zij ziet als toenemende staatscontrole. Ze noemt het coronabeleid een “testfase” waarin is onderzocht hoe ver overheden kunnen gaan met het beperken van burgerrechten en het beïnvloeden van de bevolking via media en propaganda. In dat licht beschouwt zij de invoering van een digitale euro als een repressief instrument, waarmee burgers financieel kunnen worden gesanctioneerd.
In haar afsluitende boodschap stelt Weidel dat het huidige beleid een bedreiging vormt voor vrijheid, welvaart en toekomstige generaties.
.