Halleluja. Tromgeroffel. Confetti in de lucht. JA21 is in extase, want de partij doet mee aan de gemeenteraadsverkiezingen van 2026 in… zeven gemeenten. Zeven. Alsof het om een landelijke doorbraak gaat, kondigde de partij het jubelend aan op X, compleet met uitroeptekens en emoji’s:
“Goed nieuws! JA21 doet mee aan de gemeenteraadsverkiezingen 2026 in 7 gemeenten. Op 18 maart staan we op het stembiljet in Amsterdam, Utrecht, Almere, Leeuwarden, Sittard-Geleen, Gouda en Etten-Leur. Bekijk onze kandidatenlijsten!”
De toon is feestelijk, de aankondiging groots. Je zou bijna denken dat Joost Eerdmans en zijn club op het punt staan Nederland te veroveren. Maar laten we even ademhalen en de cijfers bekijken.
Zeven van de 340
Nederland telt ruim 340 gemeenten. In dat licht bezien is meedoen in zeven gemeenten geen doorbraak, maar een voetnoot. Zeker niet voor een partij die zich presenteert als serieuze landelijke speler, met negen zetels in de Tweede Kamer na de verkiezingen van 2025, vertegenwoordiging in Provinciale Staten en waterschappen, en een stevig partijbureau.
Tot nu toe heeft JA21 alleen in Amsterdam een paar raadszetels. En in plaats van een brede lokale uitrol, blijft het nu bij een handjevol steden. Dat roept onvermijdelijk vragen op.
Waar blijft de organisatie?
Waarom slechts zeven gemeenten? Is er een tekort aan leden? Ontbreken vrijwilligers die lijsttrekker willen zijn? Of is de partij zo strak top-down georganiseerd dat men het lokaal simpelweg niet aandurft?
Kleine partijen als BVNL, of zelfs compleet nieuwe lokale initiatieven, doen vaak in meer gemeenten mee. Zelfs politieke debutanten proberen soms tientallen lijsten rond te krijgen. Niet altijd succesvol, maar wel ambitieus. JA21 daarentegen, de zelfverklaarde ‘professionele rechtse uitdager’, lijkt de lat opvallend laag te leggen.
Nationaal groot, lokaal klein
Het contrast is pijnlijk. Juist de thema’s waar JA21 zich graag op profileert, veiligheid, asiel, lastenverlichting, leefbaarheid, spelen in hoge mate op gemeentelijk niveau. Dat is precies waar je als partij zichtbaar moet zijn, raadsleden moet leveren en invloed moet uitoefenen.
Maar daar wringt het. Nationaal veel bravoure, lokaal nauwelijks wortels. In plaats van een serieuze opmars zien we een bescheiden uitbreiding, verpakt als een triomf.
Jubelstemming als rookgordijn
De feestelijke toon voelt dan ook minder als overwinning en meer als damage control. Alsof men hoopt dat genoeg uitroeptekens kunnen verhullen dat de partij organisatorisch niet levert wat haar nationale profiel belooft.
Zeven gemeenten is geen schande voor een beginnende beweging. Maar voor een partij die al jaren meedraait, Kamerzetels heeft en zichzelf als volwassen alternatief presenteert, is het mager. Zeker als dat wordt verkocht als groot nieuws.
De kiezer prikt daar doorheen
Rechts Nederland verdient partijen die niet alleen op talkshows en in Kamerdebatten bestaan, maar ook in buurthuizen, raadzalen en commissievergaderingen. Partijen die lokaal aanwezig zijn, verantwoordelijkheid nemen en resultaten boeken.
JA21 mag dan juichen over zeven gemeenten, de kiezer zal in 2026 waarschijnlijk een stuk nuchterder oordelen. Want politiek win je niet met emoji’s, maar met mensen. En die lijken lokaal nog opvallend dun gezaaid.
WORD AANDEELHOUDER VAN HET VERZET! Wij blijven aan de kant van Hongarije staan in hun strijd tegen de Brusselse dictatuur. Help ons de globalisten te ontmaskeren!
🚀 Steun ons via BackMe: https://dds.backme.org Of maak uw bijdrage over op NL95 RABO 0159 0983 27 t.n.v. Liberty Media. PS: Zet uw e-mailadres erbij voor onze exclusieve SubStack-columns!
.
