
Laten we het even samenvatten, want deze feiten zijn te sappig om te negeren. In nog geen twee jaar – precies 20 maanden van pure anarcho-kapitalistische magie – heeft Milei 20 belastingen afgeschaft of verlaagd, en de Argentijnen iets cadeau gedaan wat in de geschiedenisboeken staat als een unicum: 2,5 procentpunt van het BBP aan pure belastingverlagingen. “Gedurende deze 20 maanden hebben we 20 belastingen afgeschaft of verlaagd en de Argentijnen iets teruggegeven wat nog nooit eerder in de geschiedenis is vertoond: 2,5 punten van het BBP in belastingverlagingen,” buldert Milei zelf, en hij liegt niet – dit is keiharde realiteit, met miljarden terug in de zakken van hardwerkende families.
In plaats van meer geld naar de staat te pompen, hakt hij in de bureaucratie: exportbelastingen gekortwiekt, inkomstenbelasting omlaag, en een bredere basis om inflatie te tackelen zonder de burger te villen.
Resultaat? Inflatie getemd, economie bruisend, en een land dat ademt in plaats van te verzuipen in rode inkt.Maar wacht, het wordt nog beter: Milei heeft zojuist een bom onder de globalistische handelsbarrières gegooid met een wederzijdse handels- en investeringsovereenkomst met de Verenigde Staten. “WE HEBBEN EEN OVEREENKOMST MET DE VS. LANG LEVE DE VRIJHEID VERDOMME!” brult hij, en terecht – dit is een framework voor vrijhandel, open markten voor kritieke mineralen, en een boost voor Argentijnse exporten die de economie een turbo geeft.
Geen protectionisme meer, geen EU-achtige rompslomp – puur vrije markt, banen voor de pampa’s, en een middelvinger naar de woke-wereldorde. Milei viert het als een libertarische fiesta, en wie kan hem ongelijk geven? Dit is de vrijheid waar Reagan van droomde, en Milei maakt het waar.
En nu de hamvraag voor ons Nederlanders: waarom, in godsnaam, volgen we dit niet? Terwijl Milei belastingen schrapt en deals sluit die welvaart pompen, zit Jetten te kletsen over CO2-heffingen en Bontenbal over ‘fatsoen’ zonder ballen. Argentinië, dat socialistische wrak van een paar jaar terug, klimt uit het dal met kettingzagen en kapitaalvlucht in omgekeerde richting. Hier? We betalen onszelf arm met groene dromen en asiel-tsunami’s. Milei bewijst het: minder overheid, meer vrijheid, en boem – succes. Tijd dat onze formatieclowns dit kopiëren, of we eindigen als de sukkels die jaloers toekijken. Lang leve Milei, lang leve de vrijheid – verdomme!
.

