
Ooit was Redouan El Yaakoubi het voorbeeld dat scholen en
sportclubs maar wat graag naar voren schoven: de jongen uit een
achterstandswijk die het schopte tot betaald voetballer én zijn succes
gebruikte om jongeren te inspireren. Hij richtte Stichting Durf te Dromen
op, gaf lezingen over kansen pakken en dromen najagen, en sleepte zelfs prijzen
in de wacht voor zijn maatschappelijke inzet.
stukken. Na een stevig onderzoek van BOOS en Follow the Money blijkt
er namelijk iets heel anders achter die inspirerende praatjes te schuilen. Tim
Hofman legt het in BOOS onomwonden uit: El Yaakoubi had naast zijn
stichting ook een commercieel bedrijf met dezelfde naam, en de grens tussen die
twee werd wel héél vaag gehouden.
Zakken vullen
de stichting naar de commerciële bv van El Yaakoubi overgemaakt. En dat is geld
dat bedoeld was voor kinderen, educatie en gelijke kansen, niet voor een extra
nulletje op de bankrekening. Zoals Lale Gül het in haar column in De
Telegraaf scherp verwoordt: “Geld dat bedoeld was voor kinderen, voor
educatie, voor gelijke kansen. Geld dat met mooie woorden is binnengehaald en
vervolgens lijkt te zijn gebruikt om eigen zakken te vullen.
Meer dan een ordinaire fraudezaak
Voor Gül is het meer dan een ordinaire fraudezaak. Ze voelt
het persoonlijk, omdat ze dezelfde migratie- en moslimachtergrond deelt met El
Yaakoubi. “Het raakt me, merk ik. En niet alleen omdat ik geloof in sociale
projecten en oprechte maatschappelijke betrokkenheid. Maar ook omdat ik, net
als El Yaakoubi, een migratieachtergrond, een moslimachtergrond heb.”
En ze weet hoe het mechanisme werkt: één zo’n affaire en de
hele groep wordt over één kam geschoren. “Wat blijft hangen bij het grote
publiek is niet het individu, maar de groep. ’Zie je wel, het zijn er weer zo’n
stel. Ze deugen niet.’ ”
👉 Doneer via https://dds.backme.org of maak een bedrag over naar NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media.
Oude wonden, nieuwe ophef
One Love-aanvoerdersband te dragen, bedoeld als steun aan LHBTI’ers. Zijn
reden? Het paste niet bij zijn geloof. De Volkskrant nuanceerde destijds dat
hij óók opkwam voor kansarme kinderen, maar Lale Gül ziet het nu anders: “Alsof
mensenrechten onderhandelbaar zijn.”
👉 Ga naar https://dds.backme.org of doneer direct via: NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media.
De column eindigt met een frontale aanval, zonder ruimte
voor misinterpretatie: “Dus zeg het me, Redouan. Mag dit van Allah? Mag je
mensen oplichten in Zijn naam, zolang je homo’s maar geen gelijkwaardigheid
geeft? Miljoenen verduisteren mag, maar met een schone aanvoerdersband op het
veld verschijnen niet? Staat de islam dáárvoor?”
.

