Dag 5920 – De wonderlijke 19e eeuw
Iemand zei me enige tijd geleden: “Wat maak je je druk om het verleden, het is gebeurd en je kunt er niets meer aan doen, laat staan veranderen. Kun je niet beter naar de toekomst kijken?”
Ik heb geprobeerd het uit te leggen.
“Tijd” is in onze wereldbeleving in 3D een tijdelijk bestaand fenomeen. In de rijken waar geen tijd bestaat, gebeurt alles tegelijkertijd. Er is dus geen verleden en geen toekomst. Het is wat mij betreft een denkfout om naar de toekomst te kijken, vooral niet naar het verleden als het niet is gedicteerd. Het is wel iets wat we geacht worden te doen, iedere dag dat we ontwaken nemen we ons dingen voor en zijn we genoodzaakt een plan af te werken. Het apparaat kan niet zo goed tegen plotselinge wendingen, veranderingen van gedachten en ontkenning van onbewezen fictieve gebeurtenissen. Ik wil de geschiedenis weten om het heden niet alleen te verklaren, maar ook te gebruiken. Dat is geen verloren energie, het is zuivere creatie. het volgen van de gedicteerde geschiedenis is verkwanselde energie.
Omdat ik op het moment een oud artikel aan het bewerken ben voor herpublikatie – over de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog 1945-1949 – kwam ik al zoekend en gravend een interessant boek tegen. Een lijvig historische werk van meer dan 1.000 pagina’s en strekkend over 500 jaar bloedige veroveringsoorlogen, moord- en slachtpartijen. Onbegrijpelijke oorlogen en 500 jaar lange herhaling van zetten en varianten op elkaar.
“Koloniale oorlogen in Indonesië”
Ik dacht meteen: kopen dat boek. Toen ik de prijs zag, dacht ik evenzo snel: oeps, dat wordt weer een paar weken overwerken dus. Eerder zou ik dat boek inderdaad hebben gekocht, vandaag ben ik er wat voorzichtiger mee. Want, wat is feit en wat is fictie in al die interessante beschrijvingen over 5 eeuwen? Beter nog: welke feiten zijn er uit de fictieve rapporten te halen? Het is een opsomming van fictieve vertellingen, geen bewezen feiten. Papier is geduldig, schilderijtjes zijn eeuwen later gemaakt, archieven worden vervalst of zijn “verloren gegaan” en foto’s worden vanaf de uitvinding vervalst. Toch kunnen we het boek heel goed gebruiken als de basis van hoe de geschiedenis werkelijk is afgewikkeld.
De pacificatie van Insulinde.
In mijn geschiedenisboek begint de kolonisatie van de Indonesische archipel met de bezetting van Java door westerse machten en de daarop volgende pacificatie van de rest van het eilandenrijk. Nederlands Indië was toegewezen aan de “Nieuwe Nederlanders” van na de gewelddadige pacificatie van het moerasgebied aan de Noordzee. Toen eenmaal de macht was gevestigd en er was besloten dat er een feodale staatsinrichting zou worden gevestigd, werden bewapende en geüniformeerde avonturiers geronseld om verschillende delen van de wereld te helpen pacificeren voor de Nieuwe Orde. Zuidoost Azië is verdeeld onder enkele westerse mogendheden: Spanje, Engeland, Frankrijk en Nederland. Het minuscule Nederland was eigenlijk een vreemde eend in de bijt, maar geselecteerd wegens een onwaarschijnlijk grote volgzaamheid en goedgelovigheid.
De Atjeh Oorlog. Alsof al die slome duikelaars met hun brandweerhelmpjes naar een brandende kampong staan te kijken:
De Javanen zijn te vergelijken met de Nieuwe Nederlanders: het waren de “Nieuwe Zuidoost Aziaten”. Javanen ware voorbestemd om te domineren. Ze vermenigvuldigden zich op onnavolgbare wijze en waren als kweekras voorbestemd de rest van de archipel te onderwerpen. Maar ondervonden steeds meer tegenstand door de originele overlevenden van een catastrofale gebeurtenis. In dat licht moeten we allerlei opeenvolgende natuurrampen in die regio zien, met als klapstuk de ontploffing van de Tambora in april 1815.
De “explosie” was fenomenaal en het zou zelfs temperatuurverlaging over de hele wereld hebben betekend. In 1880 explodeerde tussen Java en Sumatra de Krakatau, daar zijn geen foto’s van, dus het ligt voor de hand, dat er een gecoördineerde aanslag binnen een korte periode heeft plaatsgevonden. We zullen het er wel nooit over eens worden, dat vulkaanuitbarstingen geen natuurlijke fenomenen zijn en nodig om “het weer” te kunnen creëren, zolang de Industriële Revolutie nog niet van de grond was gekomen. Er moest eerst nog van alles worden gesloopt, wat herinnerde aan de wonderlijke wereld van de Arische Voortijd. Zuidoost Azië ligt aan de “Pacific Ocean”, de gepacificeerde oceaan van de Voortijd. Wie daar over de oceaanbodem zou lopen, waant zich op sommige plaatsen in de Oude Wereld.
Het leek het startschot te zijn van de pacificatie van Zuidoost Azië. Alle acties die zijn uitgevoerd in de 19e eeuw zijn beschreven in opgemeld boek. Zoals altijd worden de verschillende acties teruggeschreven in de tijd, in dit geval is er 400 jaar verleden gecreëerd om de Voortijd uit het geheugen te programmeren. De “Nieuwe Nederlanders” zijn geprogrammeerd om de bevolking van Indonesië te onderdrukken en om het residu van de Oude Wereld op te ruimen. De oorlogsbuit is in 1950 door Javaans Indonesië in de vorm van goud en valuta aan Nederland uitbetaald. De onafhankelijkheidsoorlog is 4 jaar onderhandelen over die buit geweest, ten koste van honderdduizenden doden. Een enkele afstammeling van de originele overledenen heeft nog geprobeerd via gijzelingen in het voormalige moederland wat aan de uitkomst te doen. Na 1950 hebben de “Nieuwe Javanen” de pacificatie voortgezet onder Soeharto, de opvolger van Soekarno. Ten koste van minimaal 1 miljoen doden. Er is in Djakarta in feite een militair regime aan de macht met zo nu en dan een burgmannetje of -vrouwtje die handjes schudt en decreten tekent. Het moorddadige Soeharto regime heeft met niet aflatende steun van de VS, de CIA en het Vaticaan daarvoor de basis gelegd.
Het bewijs is overduidelijk.
Iemand heeft in het verleden de grenzen getrokken. Daar heb je je aan te houden. Deze zijn door de Nieuwe Javanen in en na de Onafhankelijkheidsoorlog onverbiddelijk vastgehouden, voor afscheiding van bijvoorbeeld de Molukken of Atjeh was geen sprake. Daarom zijn over de annexatie van West Nieuw Guinea nog wel wat schermutselingen geweest, maar was het pleit snel beslecht. Maar toen Oost Timor door de Nieuwe Javanen is geannexeerd, is er vervolgens vrij snel een stokje voor gestoken en is dat teruggedraaid. Zo weet iedereen in Djakarta zijn plaats weer en zullen ze geen avonturen in die richting meer ondernemen. Hoe duidelijk willen we het hebben? Alle oorlogen worden normaal gesproken gevoerd over een uitkomst die vantevoren is overeengekomen. Het gaat alleen maar om het leveren van levenskracht, het leed van de bevolking. Het maakt niet uit wie er lijdt, als het maar gebeurt. Het apparaat voert de regie en werkt een script af.
Kort en goed: onze koloniale oorlogen beginnen in Indonesië ongeveer halverwege de 19e eeuw. Daarvoor was het “Nieuwe Nederland” nog maar een half onderglopen en voor het grootste deel leeg wat bewoonbaar was. Er werd allerlei volk naar het Noorden opgejaagd, om de Lage Landen te koloniseren en in cultuur te brengen. Veelal waren deze immigranten geselecteerd op religie. Het Vaticaan, althans de eigenaren ervan, heeft verschillende contra-religies ontworpen om ervoor te zorgen dat iemend ergens voor kon en wilde sneuvelen. In Nederland waren de Calvinisten gesetteld, omdat hier eventje “godsdienstvrijheid” was. Dat had een aanzuigende werking. Er kon pas kanonnenvoer naar de koloniën, toen de boel hier letterlijk op stoom kwam. Eerst kwam de bezetting van Java, vervolgens de verschillende “expedities” en “politionele acties” naar de andere eilanden. Gek genoeg zaten overal de “Portugezen” al en die waren van de foute kerk, dus die werden eruit geschopt, naar men beweert. Batavia was Portugees en is door brand verwoest. Alweer “brand”. Niet door de fictieve J.P. Coen, maar tijdens de pacificatie van Java in de 19e eeuw. Direct werd de “Opium regie” ingesteld om de massa onder de duim te kunnen houden.
Tenslotte.
Als ik de (al of niet vervalste) foto’s van militairen in verschillende oorlogen bestudeer, dan kun je soms niet zeggen in welke oorlog die hebben gevochten. De troepen poseren altijd voor verwoeste steden, omgehaalde beelden, achter een berg lijken of op barricades. De Amerikaanse Burgeroorlog, de Commune van Parijs, de pacificatie van Lombok en Atjeh, de Krimoorlog, de Boerenoorlogen. Vaak in houtje-touwtje uniformen. Die foto’s kunnen dus gemakkelijk ergens anders zijn genomen als dat er wordt vermeld. Gek, dat “historici” daar nog nooit iets over hebben geschreven, omdat het zo opvallend is misschien? Het is een beeld van de 19e eeuw, de eeuw van de herbevolking en het elimineren van de originele overlevenden.
.