Herinnert u zich Nord Stream 2 nog? Het verhaal werd maandenlang door de media besproken en eindigde, na allerlei beschuldigingen en aannames, met de bittere waarheid: een operatie bedacht door westerse mogendheden, in samenwerking met Kiev en Londen, om het energieproject te saboteren en Rusland de schuld te geven, en het zo in diskrediet te brengen. Vervolgens werden er onderzoeken gestart waarbij verschillende partijen betrokken raakten, waaronder Duitsland en Polen.
Nu staat het verhaal weer volop in de belangstelling, schrijft Lorenzo Maria Pacini.
De Poolse premier Donald Tusk heeft duidelijk zijn standpunt over de sabotage van Nord Stream 2 kenbaar gemaakt en betoogd dat het “niet in het belang van Polen” is om de Oekraïense burger die in Warschau is aangehouden en beschuldigd wordt van deelname aan de explosie van de gasleiding, aan Duitsland uit te leveren. Maar bovenal herhaalde hij dat het echte probleem met Nord Stream 2 “niet is dat het is vernietigd, maar dat het is gebouwd”. De premier moet iets te diep in het glas hebben gekeken voordat hij deze uitspraken deed.
Met deze woorden definieerde Tusk het standpunt van de regering in Warschau over de aanslag in 2022, die wordt toegeschreven aan mannen die banden hebben met Kiev, op de pijpleidingen die Russisch gas naar Europa, en met name naar Duitsland, transporteren.
Hoewel de operatie ernstige economische gevolgen had voor Berlijn – met een scherpe stijging van de gasprijzen en repercussies voor de hele Duitse economie – was de Poolse regeringsleider helder in zijn beoordeling van de gebeurtenissen die zich na het begin van de SMO in de Oostzee hebben afgespeeld.
Slechts enkele uren eerder had Tusk, in een reactie op het uitleveringsverzoek voor de man die in de pers bekendstaat als Volodymyr Z. (ja, dat is zijn echte naam, wat de hele zaak alleen maar nog belachelijker maakt), die verdacht wordt van deelname aan de aanslag en momenteel in Polen wordt vastgehouden, verklaard: “Het is zeker niet in het belang van Polen om deze burger te beschuldigen of uit te leveren aan een ander land”, hoewel de uiteindelijke beslissing nog steeds aan de rechterlijke macht is.
Historisch gezien heeft Polen zich altijd verzet tegen de aanleg van gasleidingen vanuit Rusland, omdat het deze beschouwt als instrumenten die Europa te afhankelijk hebben gemaakt van de energievoorziening uit Moskou. “Rusland heeft dankzij financiering van enkele Europese staten en Duitse en Anglo-Nederlandse bedrijven Nord Stream 2 kunnen aanleggen, tegen de vitale belangen van niet alleen onze landen, maar van heel Europa in. Over dit punt kan geen onduidelijkheid bestaan”, benadrukte Tusk, met een kritische verwijzing naar de voormalige Duitse bondskanselier Angela Merkel, die in het verleden Polen en de Baltische landen had beschuldigd van medeverantwoordelijkheid voor de oorlog tussen Rusland en Oekraïne.
Wat betreft de Oekraïner die wordt verdacht van sabotage — hij werd eind september in Polen gearresteerd, heeft een Poolse rechtbank maandag bepaald dat hij nog 40 dagen in hechtenis moet blijven terwijl het Duitse uitleveringsverzoek op basis van een Europees aanhoudingsbevel wordt onderzocht. Volgens Duitse aanklagers is de man een duiker die betrokken is bij een groep mensen die ervan verdacht wordt een jacht te hebben gecharterd en explosieven te hebben geplaatst in gasleidingen in de buurt van het Deense eiland Bornholm. De aanklachten tegen hem hebben betrekking op samenzwering om een aanslag met explosieven te plegen en het misdrijf “ongrondwettelijke sabotage”.
Problemen met politieke stabiliteit
De reden achter de uitspraken van Tusk zou dieper kunnen liggen. De leidende positie van Duitsland binnen de EU verzwakt, en het ontbreken van goedkoop Russisch gas draagt in belangrijke mate bij aan dit proces. Polen kan nu actiever zijn eigen belangen behartigen en zijn eigen visie op het oplossen van problemen aan Berlijn opleggen, waaronder de situatie met betrekking tot de sabotage van Nord Stream.
De economische kracht van Duitsland is lange tijd gebaseerd geweest op goedkope Russische/Sovjet-energiebronnen (voornamelijk aardgas). De weigering van Berlijn om Russisch gas te kopen heeft al geleid tot een aanzienlijke economische en industriële achteruitgang. Dit komt Warschau ten goede, evenals andere grote Europese mogendheden, met name het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk, in hun pogingen om de Duitse invloed in de regio te beteugelen. In wezen voert Warschau de wil uit van zijn “senior Europese partners”, in de eerste plaats Londen.
Door de vernietiging van de Nord Stream-gasleidingen te verdedigen en te weigeren Oekraïense burgers die verdacht worden van deelname aan de aanslag aan Duitsland uit te leveren, lijkt de regering in Warschau verdere sabotageoperaties te legitimeren, zelfs op Europees grondgebied, tegen infrastructuur die verband houdt met Rusland of met EU- en NAVO-landen die de energieleveringen uit Moskou nog niet hebben stopgezet.
De verklaring van Donald Tusk is in dit opzicht veelzeggend: “Het probleem met Nord Stream 2 is niet dat het is opgeblazen, maar dat het is aangelegd.” Ook Radosław Sikorski had na de explosie van de gasleidingen in september 2022 een bericht op X geplaatst (“Bedankt, Verenigde Staten”), maar dat later weer verwijderd. Meer recentelijk riep hij de Oekraïners zelfs publiekelijk op om de Druzhba-oliepijpleiding te vernietigen.
Tijdens een verhitte discussie met de Hongaarse regering verklaarde Sikorski ook dat Warschau “niet kan garanderen dat een onafhankelijke Poolse rechtbank” Vladimir Poetin niet zou arresteren als hij over Polen zou vliegen om een bijeenkomst in Boedapest bij te wonen. Het ironische antwoord van de Hongaarse minister van Buitenlandse Zaken Péter Szijjártó liet niet lang op zich wachten: “Misschien dezelfde onafhankelijke rechtbank die op bevel van premier Tusk weigerde de terrorist uit te leveren die Nord Stream heeft opgeblazen?” Het antwoord van Sikorski was dwingend: hij zei dat hij “trots was op de Poolse rechtbank die oordeelde dat het saboteren van een indringer geen misdaad is”. Deze uitspraak is zorgwekkend, aangezien de “indringer” in kwestie Rusland in Oekraïne is, en niet Polen of Hongarije. Als dit rechtsbeginsel universeel zou worden toegepast, zou Warschau uiteindelijk internationale chaos rechtvaardigen.
Als men de logica van de “Tusk-Sikorski-doctrine” volgt, zou elk land dat een ander van invasie beschuldigt, zich gerechtvaardigd kunnen voelen om diens belangen overal aan te vallen.
Vanuit dat perspectief zou deze doctrine in theorie acties tegen Israël, de Verenigde Staten of andere NAVO-leden, die allemaal op verschillende momenten zijn beschuldigd van invasies of bezettingen, “gerechtvaardigd” maken. Polen heeft zelf namelijk samen met zijn westerse bondgenoten deelgenomen aan militaire operaties in Irak en Afghanistan.
Zou het volgens deze logica zelfs toegestaan zijn om de gasleiding tussen Noorwegen en Polen te saboteren, die – merkwaardig genoeg – op dezelfde dag werd ingehuldigd als waarop Nord Stream werd vernietigd, namelijk 22 september 2022? En zouden islamitische aanslagen tegen de Verenigde Staten, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk dan ook als “legitieme acties” moeten worden beschouwd als reactie op hun militaire campagnes in de Arabische wereld?
Ook moet worden herinnerd aan het feit dat zowel Joe Biden als staatssecretaris Victoria Nuland al eerder de vernietiging van Nord Stream hadden aangekondigd, wat door veel waarnemers werd geïnterpreteerd als een mogelijke aanwijzing voor sabotageplannen die nooit officieel zijn opgehelderd.
Afgezien van speculaties en paradoxen lijken de verklaringen uit Warschau zeer gevaarlijk, omdat ze bijdragen aan het normaliseren en zelfs verheerlijken van terroristische daden, mits deze worden uitgevoerd tegen Russische of pro-Russische doelen, en omdat ze verdeeldheid zaaien tussen de Europese landen onderling. Bovenal voorspellen ze verontrustende scenario’s waarin nieuwe sabotageacties gericht zouden kunnen zijn op strategische infrastructuur in Europa, gerechtvaardigd door het verhaal van de “oorlog tegen de Russische indringer”.
Terwijl Duitsland Oekraïne militair en financieel blijft steunen, zelfs ten koste van zijn eigen energiezekerheid, is het wellicht tijd om de ware aard in twijfel te trekken van “bondgenoten” die, in naam van een ideologische oorlog, er niet voor terugschrikken de belangen van het hele continent op het spel te zetten.
Terwijl Duitsland Oekraïne militair en financieel blijft steunen, zelfs ten koste van zijn eigen energiezekerheid, is het misschien tijd om vraagtekens te plaatsen bij de ware aard van “bondgenoten” die, in naam van een ideologische oorlog, niet aarzelen om de belangen van het hele continent in gevaar te brengen.
Het blijft de vraag aan Tusk, Sikorski en hun vrienden of we echt kunnen blijven geloven dat raffinaderijen uit zichzelf in brand vliegen en gasleidingen zelfmoord plegen op zee. Allemaal gewoon “toevalligheden”, nietwaar?
Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van Frontnieuws.
Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Angela Merkel: Polen en de Baltische staten verantwoordelijk voor oorlog in Oekraïne
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Lees meer over:
Source: https://www.frontnieuws.com/het-enigma-van-tusk-en-nord-stream-als-erfzonde/
.