Inhoud:
Voorwoord
Voor de trouwe lezer van de blogs van Veilig en Vrij mag het inmiddels duidelijk zijn dat er een niet slechts een scheve verhouding bestaat tussen dat wat wij als mens geleerd hebben dat het bestuurssysteem vertegenwoordigt en dat wat dat feitelijk en in rechte is, maar vooral dat er een gapende afgrond bestaat tussen die twee zonder enige overbrugging.
We zullen in deze blog een aantal zaken aan het oog voorbij laten komen die duidelijk maken dat een monsterlijke onrechtmatige structuur, de rechtmatige structuur heeft verdreven, maar zich in twee gedaanten laat herkennen, hetgeen leidt tot de wet gebruiken om fraude te plegen, of populair in het Latijn: : fraus legis.
Wat vooral van belang is, is dat elke lezer zijn eigen onderzoek doet. Geloof ons niet. Overtuig je zelf, maak je eigen afweging. Want, hetgeen we gaan beschrijven is een oude truc, en zoals we zullen aantonen, een over de 1000-den jaren van menselijk denken een vraagstuk; dus niet nieuw. Integendeel, indien je contact met je [innerlijke] waarheid gemaakt hebt, dan weet je dit eigenlijk al. Wat we hier doen is je de delen van belang in het dag-licht stellen en in het brand-punt van de aandacht brengen.
Mocht het zo zijn, dat je denkt: “Wow! Dit wist ik niet”, zie het dan als een signaal om het contact met jezelf te herstellen. Want, voor de toekomst is er niets meer van belang dan dat, want jij bent de navigator, de stuur-man, de kapitein van je ziel; Jij bent de meester van je lot1.
Out of the night that covers me,
Black as the Pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.
In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed.
Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds, and shall find, me unafraid.
It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.
Bronnen van recht
Zoals we schreven in onze blog: De video van Cafe Weltschmerts: Een Reactie zijn er 4 bronnen van recht:
section>
<h4 id=”C3″ style=”color: rgba(232, 202, 135, 0.98); font-weight: bold;”>Bron-1:</h4>
</section>
De eerste bron is plichten uit hoofde van recht. (Zie de 1e duiding van het woord: persoon). Jouw recht, je soevereine recht van leven en vrijheid nopen jou om het recht van leven en vrijheid van anderen te eren en in aanmerking te nemen. Logisch toch!? Dit sluit uit dat je moorden begaat, diefstal pleegt, dwang uitoefent op anderen om iets te doen of te laten. Maar ook dat je te goeder trouw handel drijft. Dit houdt ook in dat je eerbaar geld geeft voor eerbare goederen en je woord nakomt. Je eert hierdoor het eigendomsrecht van jezelf en anderen. Je eert hierdoor het eigendomsrecht op je lijf en leven van jezelf én dat van anderen.
Deze bron van plicht is de meest anarchistische die je maar kunt bedenken. En wat hebben machthebbers daar een hekel aan! Daarom is dit geen deel van de ‘code civil’, oftewel het burgerlijk wetboek. Wat een gemis!
Bron-2:
De tweede bron wordt door de omstandigheden gedicteerd. Denk hierbij aan een noodsituatie. Iemand dreigt te verdrinken. Ligt het in jouw macht zo te helpen dat die verdrinkingsdood wordt voorkomen? Wanneer je zou kijken binnenin het maritieme recht dan ontdek je al gauw dat die plichten, zoals drenkelingen helpen, onontkoombare plichten zijn. Ze komen niet voort uit je recht, maar uit de eer voor het leven in gevallen van hulpeloosheid. Daarom is de eerste opdracht voor een kapitein het veilig stellen van zijn schip en is het verlies ervan een heikele kwestie (maritiem recht).
Bron-3:
De derde bron komt voort uit contract. Jij koopt een auto en als tegenprestatie is een prijs in Euro-valuta bedongen. Bij aanvaarding van de auto moet jij dus de tegenprestatie, oftewel, de Euro’s betalen. Betaal je niet, dan ben je in je plicht tekort geschoten, dan ben je in verzuim en gebreke. In dit geval ben je drager van rechten en plichten, die je uit eigen vrije wil door middel van jouw wilsverklaring bent aangegaan en op je hebt genomen. Je hebt je woord gegeven.
Al deze bronnen vallen onder de 1e duiding uit de Black’s Law Dictionary van 1910. Ze komen in zekere zin wel onder Burgerlijk Recht voor in Nederland, maar zijn altijd ingebed in de bepalingen van het gebouw van rechtsregels die uit de publieke sfeer komen. Ze zijn daarom niet privaat rechtelijk, maar publiek rechtelijk. We weten dat we hiermee een heilig huisje treffen. Op dit punt gaan we hier niet dieper in anders dan de vermelding dat je eens kunt nadenken over de aspecten rondom huwelijk en scheiding. Is er iets meer privé dan dat? Echter, het wordt geheel beheerst door publiek recht. Op zijn best dus is de gepropageerde visie en het woord-gebruik van privaat recht een fictieve, en juridisch een verre van correct idee.
Een mooi voorbeeld komt uit de film: Pirates of the Carribean: En let dan eens op: Wat wordt er afgesproken en wat juist niet? Vanuit welke achtergrond wordt er onderhandelt? En waar zit derhalve het gebrek aan gemeenschap? En waartoe leidt dat?
<!– welke werkt het beste in het kader van responsive?
–>
Sun Tsu, beschouwd als een van de moet-gelezen zijn militaire denkers, schreef in het boek: De Kunst van de oorlogsvoering:
“Als je de vijand kent en jezelf kent, hoef je niet bang te zijn voor het resultaat van honderd veldslagen. Als je jezelf kent maar niet de vijand, zul je voor elke behaalde overwinning ook een nederlaag lijden. Als je noch de vijand noch jezelf kent, zul je in elke strijd bezwijken.”
Vragen:
- Welke van de 3 gevallen zijn van toepassing op het filmpje?
- Wat was de grondslag waarop Elisabeth onderhandelde?
- Welke gegevens wist ze wel, en welke niet?
- Welke delen van de afspraak misten er?
- Wat had ze dus moeten doen?
Ook al is dit een Disney verhaal en zo fake als wat, er zitten lessen in, die, wanneer we die ter harte nemen, ons helpen in het echte leven terecht te komen in de hoek van kamer waarin we aan het schilderen zijn.
Nu we deze basis hebben, laten we eens kijken naar een echt contract of verdrag: Het Europese Stabiliteits Pakt. Het CPB schrijft hierover2:
Volgens het Groei- en Stabiliteitspact voor eurovoerende landen mag het tekort van de overheid niet boven de 3 procent van het bbp en de schuld van de overheid niet boven de 60 procent van het bbp uitkomen.
Heerlijk toch. Het woord: Buitensporig geeft te kennen dat men het toch wel ernstig neemt, toch?
Dit blijkt op nadere beschouwing een wassen neus, uit twee overwegingen. Ten eerste een historische en de tweede een financieel / rekenkundig praktische.
Wellicht weten we nog, toen dit pakt werd gesloten, dat er de indruk werd gewekt dat dit een strenge norm zou zijn. Inmiddels weten we dat Frankrijk, Duitsland, Italië, Spanje, Portugal de kantjes ervan af gelopen hebben. In het geval van Frankrijk en Duitsland, werden er zelfs geen maatregelen genomen. De inkt was nog niet droog, of het pakt werd gebroken.
In de diverse gremia die de uitdijende Europese Unie rijk is, werd consensus gemaakt, zodat er geen maatregelen jegens de twee landen werden ondernomen. Voor Nederland, naast het te goedkoop in de Euro gaan (1 Euro voor fl. 2,2071 ipv fl 2,00 zoals Duitsland) hetgeen ons in diverse berekeningen tien-tallen zo niet honderden miljarden heeft gekost (het was maar 10% meer) maar ook de inflatie als gevolg van geld creatie om de problemen met Frankrijk en Duitsland en later de andere landen op te lossen: 11,6% per jaar sedert de invoering tot 2008.
Dat is de historische achtergrond. De praktische rekenkundige achtergrond is deze:
- staatsschuld / Bruto Binnelands Product *100% < 60%
Met andere woorden: deel de staatsschuld door het Bruto Binnelands Product (BBP) en de uitkomst ervan vermendigvuldig met 100% (100/100=1)dient kleiner te zijn dan 60%.
Stel een BBP van 1000 miljard, en een staatsschuld van 500 miljard. De uitkomst is dan 50%. Hoera!
Hier komen drie vragen uit voort:
- Wat tel wordt tot het BBP gerekend?
- Wat wordt als staatsschuld gezien?
- Welke invloed heeft inflatie?
Op het eerste punt is er een saillant verhaal. Wellicht weten we nog dat er discussie was over de vraag welke status sex-werkers hebben. Kunen we het legaliseren zodat ze zich als ZZP-er kunenn inschrijven bij de KVK, er BTW geheven kan worden op de verleende dienst? Voordeel is dat dan die toegevoegde waarde meegenomen kan worden in de statistiek voor de BBP.
Hier verschijnt dus een incentive om moreeel twijfelachtige zaken te legaliseren. Je kan het ook bezien als morele erosie. Uiteraard is er de kwestie: het beschermen van kwetsbaren. En zo is het verkocht. De ironie.
Op het tweede punt kan worden gezegd, dat een aantal schulden niet des Staats zijn. Bijvoorbeeld: Een Stad heeft een groeiend schuld positie. Of een stad staat onder toezicht van de centrale overheid. Telt dat mee?
Of wat valt er te denken van de verplichtingen tav sociale zekerheid: zijn die afdoende gefinancierd? Of zit daar een gat? En is dat gat onderdeel van de staatsschuld?
Op het derde punt zal ik nog een overheidsinstantie laten spreken, het Ministerie van Financiën zelf, de handelsnaam van het Koninkrijk der Nedrlanden3:
Het niveau van de staatsschuld blijft volgend jaar naar verwachting relatief gunstig. De Nederlandse overheidsschuld (verderop staatsschuld)25 bedraagt naar verwachting in 2022 49,8% bbp en komt in 2023 uit op 49,5% bbp, wat neerkomt op circa 500 miljard euro (zie figuur 1.2.1).26 De gunstige ontwikkeling van de schuldratio, ondanks aanhoudende begrotingstekorten, komt naast de toename van de belastingontvangsten (zie paragraaf 2.4) ook door de hoge inflatie. Hierdoor stijgt het nominale bbp en daalt de schuld dus in verhouding.
Juist ja. Dus over de rug van de lastdragers, middels een hogere belastingdruk door alles wat gebruikt wordt te belasten tegen een hoger tarief, is er ook nog de “Hoge Inflatie”.
We zijn zeker niet vergeten dat een paar jaar geleden, deze zelfde lui schreeuwden om hogere inflatie. en voilá, die hebben ze nu. Met las gevolg dat de boekhouding weer netjes binnen de regeltjes past. HOERA!!!!
Wanneer je zou kijken naar de opdracht of het mandaat (gele lijn) van de Nederlandsche Bank c.q. de Europese Bank, namelijk een inflatie doel van 2% om prijzen stabiel te houden, dan kan je je afvragen wanneer ze in de afgelopen 7 jaart hebben voldaan aan hun opdracht?
Duidleijk is, dat wanneer er afspraken gemaakt worden, het echt noodzakelijk is te weten waar de contractspartner vandaan komt, en welke waarden deze leeft. Communicatie is hierin van belang, zodat te weten gekomen kan worden wat de waarde is van het te sluiten contract.
En het blijkt dat veel contracten niet meer waard zijn dan WC-papier, ondanks de mooie stempel, de vele handtekening of zelfs de duur en moeite die men genomen heeft om tot een dergelijk vergelijk te komen.
Feitelijk komen we op een punt, waar Goscinny en Uderzo humoristisch op wezen:
Lezen (leeterlijk: oogsten) wil niet slechts zeggen dat de tekens die op papier staan tot begrippen omvormt waarbij je louter je eigen reeds ingenomen beelden laat zegevieren boven Socratische vragen:
- Wat zeg je hiermee?
- Wat betekent dit woord?
- Hoe is dit geregled?
- Welke regels zijn er ten aanzien van …[vul maar in].
Juist met doorvragen op bepaalde zaken is het mogelijk erachter tekomen wat de werkelijke bedoeling is.
En juist: inlegvelletjes doen het niet, zoals met het Verdrag van Maastricht, of het flagrant negeren van de Volkswil waar het Oekraïne betreft.
Dat is de reden dat we in P.-S.-G elk woord van 1 betekenis hebben voorzien en niet meerdere, zoals in het Groene Boekje of de Dikke Van Dale (Jurisdictie: Nederlandse Taal Unie), zelfs tegenstrijdige betekenissen. We zullen daar nog een strak voorbeeld van bespreken.
Feit dient te zijn dat taal bedoelt isom kennis te delen, en correct met elkaar te handelen. Dit vereist vervolgens openheid omtrent dat handelen. De vrucht ervan is betrouwen/ betrouw-baarheid (staat van het dragen van betrouw)
Bron-4:
Een vierde bron, tja, die is er niet. Althans, niet DE JURE, van rechtswege, maar wel op een andere wijze. Dit noemen we: DE FACTO, feitelijk. En hoe onstaat die? Simpel: men handelt tegen het recht en er is niemand die er wat aan kan doen of doet.
St. Augustinus verwoordde het zo4:
Wat zijn dan koninkrijken anders dan grote diefstallen, nu de gerechtigheid is weggenomen? Want wat zijn die roverijen zelf anders dan kleine koninkrijkjes? De bende zelf bestaat uit mensen; hij wordt geregeerd door het gezag van een vorst, hij wordt samengebonden door het pact van de confederatie; de buit wordt verdeeld door de wet die is overeengekomen. Als dit kwaad, door de toelating van verloren mensen, zo toeneemt dat het plaatsen inneemt, verblijfplaatsen vastzet, steden in bezit neemt en volken onderwerpt, neemt het des te duidelijker de naam van een koninkrijk aan, omdat de werkelijkheid er nu duidelijk aan wordt toegekend, niet door de verwijdering van hebzucht, maar door de toevoeging van straffeloosheid. Dat was inderdaad een treffend en waar antwoord dat Alexander de Grote kreeg van een zeerover die gegrepen was. Want toen die koning de man had gevraagd wat hij bedoelde met het vijandig bezit houden van de zee, antwoordde hij met vrijmoedige trots: “Wat gij bedoelt met de hele aarde in beslag te nemen; maar omdat ik het met een klein schip doe, word ik een rover genoemd, terwijl gij, die het met een grote vloot doet, keizer wordt genoemd.”
Gerechtigheid in dit kader, waar Augustinus het dus over heeft, is uiteraard nauw verwandt aan het idee van goddelijke gerechtigheid in de Christelijke context.
En dit brengt ons tot het grote verschil van tussen “De Jure” en “De Facto”: legitimatie of wetje maken om het toch door ter drukken. Macht maakt recht, wordt wel eens gezegd. Wellicht lijkt het zo, echter, wat krom is, wordt niet rechtgemaakt met een wet, of het verloop van de tijd: zo zijn we eraan gewend, of zo hebben “we” het afgesproken.
Recht en wet:
In onze blog van 25 Februari van dit jaar, genaamd: Vrijheid als grondslag of Lippendienst, gaven we al een voorschot op deze blog om duidelijk te maken dat er een verschil tussen recht en wet. Zou je zelf de vraag neerleggen bij bijvoorbeeld: WIKI: dan wordt toegegeven dat recht van een hogere orde is dan wet. Daarbij worden er nog een paar zaken toegevoegd waaronder de rechtsleer als “bron van recht”.
Prachtig. Rechtsleer is geen bron van recht, wel een bron van hoe wetten gebruikt kunnen worden om recht te buigen en politiek aantrekkenlijke verkoopargumenten en “rechten” te verzinnen. Terwijl massa-immigratie in Rotherham de samenleving aldaar volledig op zijn kop heeft gezet, zijn de nieuw gevonden “rechten” van de immigranten hoger, en dienen de mensen al daar hun mond te houden over grooming gangs, en als ze hun mond open doen, dan ontvangen ze direct lik op stuk. En aan de grooming-gangs wordt niets gedaan.
Wanneer we het woord: RECHT nazoeken, dan is deze, voor wat het Diets betreft, oorspronkelijk als niet-krom bedoeld, of beter gezegd: dat wat waar is. Het idee van juist(just/ jus) is meer onder invloed van het Latijn en dus de RKK c.q. wetenschap binnengeslopen.
Het woord wet, of weten, is dat wat is bepaald. We kunnen hierbij denken aan een grenspaal, welke wordt geplaatst om grondstukken of gebiedsdelen af te bakenen.
Zois elke afspraak binnen een contract een wet. Je hebt dit contract gesloten en weet de regels; de wet.
Zo kan een contract een beding bevatten die in striijd is met het rechtsgevoel of met een recht, de openbare orde, openbare moraal, of zelfs de staatsveiligheid. Dit vind je teurg in boek 3 artikel 40 van het Burgerlijke Wetboek. Zo kan een officiële vereniging op last van de rechter worden ontbonden.
Met name wanneer de vrijheid van meningsuiting in het geding is, tracht het Openbaar Ministerie een raamwerk op te tuigen waardoor dezelfde verkilling van publiek debat plaatsvindt als in Rotherham. “Gewoon je bek houden”.
Wanneer we vanuit de rechtspositivistische ideologie kijken, dan is ineens het verschil weg. De wet is het recht. Dit blijkt ook uit de Nederlandse wetsregels, alswaar de volgende opdracht aan de wetsers wordt gegeven:
De rechter spreekt recht volgens de Nederlandse wet.
Prachtig. Wat betekent dit? Hoewel dit betekent dat een rechter verwordt tot een wetser, betekent het ook dat recht zelf als hogere waarde, achteraan in de afweging staat. Dit blijkt bijvoorbeeld uit de regie-zitting in de kwestie waarvoor Gideon van Meijeren voor de rechtbank was gedaagd. Het recht op een eerlijk proces, aldus de wetsgeleerde wetser, zou pas achteraf bekeken kunnen worden. Met andere woorden, wij gaan eerst ons ding doen en later bekijkt u maar of het u volledig is bevallen. En dat terwijl zowel de zitting zelf als de weg naar de zitting al oneerlijk verliep.
In de grondwet artikel 17 staat: Niemand kan worden afgehouden van de rechter die de wet hem toekent.
Prachtig. Maar wat betekent dat in de praktijk? Betekent dit dat er een grondRECHT is tot de rechter? Nope. Omdat de wet, de regeltjes, de bepalingen, voorschrijven (programma) wanneer je van die voorziening gebruik kan maken, op welke wijze, en hoe die voorziening aan jouw ter beschikking komt. Dit kan je klauwen met geld kosten.
Niettemin is in de literatuur ook een enkele maal betoogd dat de wijze waarop binnen de rechterlijke instanties rechters worden ingezet, spanning kan opleveren met artikel 17 Grondwet. Deze uitleg kan vooralsnog echter niet overtuigen. Men kan zeker stellen dat het voor een behoorlijke rechtspleging nodig is dat de burger erachter moet kunnen komen welke rechter(s) op zijn zaak zullen zitten en ook is het zo dat de wijze van toedeling van zaken binnen een rechterlijke instantie het recht op een onpartijdige rechtspraak in gevaar zou kunnen brengen, maar enig objectief aanknopingspunt dat artikel 17 Grondwet beoogt dit te waarborgen lijkt te ontbreken5.
Lees het nog eens goed door. Zie jij wat er echt staat? Hoe worden zaken verdeeld in een rechtbank? Hoe kom jij erachter wie rechter zal spelen in jouw zaak? Weet jij wie dat dan is? Of moet je maar vertrouwen op het integriteitsbeginsel dat fijnmazige regels bevat die stelselmatig worden overtreden.
Denk nog maar eens aan de zaak: avond-klok.
Zo kan je dan opgescheept worden met een kamer met rechters die partijdig in de wedstrijd zitten zonder vreze dat wraking beklijft. De zaak was op voorhand al beslist ten gunste van de rechtsbrekers. En ze hebben ook nog eens de procedure volledig naar hun hand gezet. Een beroep in Kort-Geding vereist een wachttijd van meestal maanden. Dan is 4-uur wel heel opvallend snel. En om te beweren dat dit in het landsbelang was ….opent een blik met wormen …
Apropos, blik met wormen …. Laten we er 1 opentrekken die als een 800 kilo zware gorilla in de kamer staat, maar waar niet over gesproken mag worden. En indien we dat doen, en is ineens de zetel van de Pluche Plakkende Potentaatjes niet zo pluche aanvoelend.
De Gorilla van 800 kilo:
: Ivar: S.
Wil je meer weten? Neem dan contact op via: contact (at) veiligenvrij.nl
Source: https://veiligenvrij.nl/blog/2025/06/08/heupzwaai-en-mindfuck/
.