
Vandaag in de hoofdrol: Teresa Ribera, Spaanse socialist en vicevoorzitter van de Europese Commissie.
En geloof me: ze is de weg volledig kwijt.
Von der Leyen probeert eindelijk iets normaals en meteen klinkt er gegil
Ursula von der Leyen heeft na jaren van verstikkende regelzucht eindelijk door dat Europa verdrinkt in zijn eigen papieren oceaan. Bedrijven schreeuwen het al jaren: genoeg regels, laat ons ademen!
Dus wat doet ze?
Ze kondigt aan dat ze wil dereguleren.
Een fractie.
Een mini-beetje.
Een speldenprikje richting gezond verstand.
En wie springt er meteen krijsend tussen?
Teresa Ribera.
Die noemt Von der Leyens plan:
Minder bureaucratie = Trump.
In Ribera’s wereld is alles wat efficiënt werkt automatisch verdacht.
Links draaiboek, bladzijde 1: deregulering = einde van de beschaving
Ribera claimt dat minder EU-regels:
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-white [&>a]:underline md:text-lg text-base”>“waarborgen elimineert”,
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-white [&>a]:underline md:text-lg text-base”>“kosten bij burgers legt”,
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-white [&>a]:underline md:text-lg text-base”>“investeringen ontmoedigt”,
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-white [&>a]:underline md:text-lg text-base”>“ongelijkheden vergroot”.
Kortom: het hele linkse sprookjesboek wordt weer opengeklapt.
Want voor sociaaldemocraten betekent deregulering altijd:
Armageddon, hongersnood, meteorietinslag, zombies, totale maatschappelijke ineenstorting. Dat het tegenovergestelde waar is?
Details.
Javier Milei bewijst: minder overheid werkt wél
Javier Milei trok er met zijn symbolische kettingzaag door een oerwoud van nutteloze regels, subsidies en overheidsgremia.
Resultaat?
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-white [&>a]:underline md:text-lg text-base”>De economie groeit weer.
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-white [&>a]:underline md:text-lg text-base”>Bedrijven investeren opnieuw.
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-white [&>a]:underline md:text-lg text-base”>Inflatie zakt.
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-white [&>a]:underline md:text-lg text-base”>Buitenlandse investeerders keren terug.
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-white [&>a]:underline md:text-lg text-base”>De overheid wordt eindelijk afgeslankt.
Maar in Brussel?
Daar is een klein beetje deregulering al “Trumpistisch”. Want stel je voor dat Europa ook zou gaan groeien.
Stel je voor dat bedrijven lucht krijgen.
Stel je voor dat Brussel minder controle heeft. Dat is de echte angst.
De waarheid: Ribera verdedigt haar speeltuin
Ribera vreest chaos?
Mevrouw, chaos ís wat je krijgt als je 27 landen verstikt met:
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-white [&>a]:underline md:text-lg text-base”>duizenden regels,
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-white [&>a]:underline md:text-lg text-base”>wanordelijke richtlijnen,
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-white [&>a]:underline md:text-lg text-base”>stapels papieren verplichtingen,
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-white [&>a]:underline md:text-lg text-base”>oneindige commissies,
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-white [&>a]:underline md:text-lg text-base”>en een EU-machine die zichzelf elk jaar verder opblaast.
De EU produceert meer regels dan veel lidstaten aankunnen — letterlijk — en dan noemt Ribera een beetje opruiming “gevaarlijk”. Het is alsof je een brandend huis probeert te blussen en iemand roept:
“Stop! Je maakt het tapijt nat!”
Oplossing? Een vliegticket naar Buenos Aires
Ribera hoeft alleen maar:
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-white [&>a]:underline md:text-lg text-base”>Een ticket naar Argentinië te boeken,
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-white [&>a]:underline md:text-lg text-base”>Een kop koffie te drinken met Milei,
- a]:text-primary dark:[&>a]:text-white [&>a]:underline md:text-lg text-base”>En te kijken hoe een land wél vooruitgaat als je de bureaucratie wegsnijdt.
Maar dat gebeurt niet.
Want dan moet ze toegeven dat minder regels werkt.
Dat minder overheid werkt.
Dat vrijheid werkt. En dat past niet in het wereldbeeld van een Spaanse socialist die leeft van de regeldruk die anderen wurgt.
Brussel laat wederom zien waar het probleem zit
Niet bij bedrijven.
Niet bij burgers.
Niet bij lidstaten.
Maar bij een elite die doodsbang is voor alles wat riekt naar efficiëntie, vrijheid of democratische controle. Von der Leyen wilde één keer een stap in de goede richting zetten.
En meteen stond Ribera te trillen alsof iemand haar favoriete subsidie had afgepakt.
.

