De Opstand in de Vendée, vermoedelijk aan het eind van de 18e eeuw, maar niets is zeker, was een bloedige pacificatie uitgevoerd door de klonenlegers van de “nieuwe orde”. Die legers kwamen een nieuwe geschiedenis brengen, er was veel werk aan de winkel. Over de kathedraal van Nantes is veel bekend, maar vermoedelijk volledig gelogen.
De Kathedraal van Sint-Pieter en Sint-Paulus ook wel simpelweg de Sint-Pieterskathedraal genoemd, is een gebouw in de Franse stad Nantes, de voormalige hoofdstad van Bretagne en na de oorlog door de centrale regering in Parijs in een ander departement ondergebracht.
De plek van de kathedraal geldt volgens het officiële narratief als plaats van aanbidding. Lees even mee, hoe lang de bouw van deze kolos heeft geduurd:
In de Romeinse Tijd stond er een tempel gewijd aan Janus. Daarna zouden er achtereenvolgens een basiliek uit de 4e eeuw, een kathedraal uit de 6e eeuw en een kathedraal uit de 11e eeuw staan. De bouw van de huidige kathedraal werd begonnen in 1434. Bretagne was in die periode welvarend, waardoor er verschillende van dergelijke projecten werden gestart. De bouw van het portaal en de façade werd voor het einde van de 15e eeuw afgerond, de torens zouden echter pas in 1508 klaar zijn. Ook de bouw van het schip en de zijbeuken zou aan het begin van de 16e eeuw worden afgerond. Pas in de 17e eeuw, 200 jaar na aanvang, waren de werkzaamheden aan de kathedraal klaar.
Dus de Janustempel stond er al vanaf het begin van de jaartelling, en dat zonder “Romeinen”, want die waren toen nog niet uitgevonden. Verder wordt er maar weinig vermeld over ontwerp en constructie, ongeveer in 1650 zou de kathedraal van Nantes er in de huidige vorm hebben gestaan.
Tijdens de Franse Revolutie werd de kathedraal gebruikt als militaire uitkijkpost. Daartoe werd de zuidelijke toren van de kathedraal verhoogd met een houten constructie van tien meter hoog. De kathedraal is vervolgens als wapenarsenaal en paardenstal ingericht. In 1796 – men was er in Frankrijk vroeg bij! – dreigde het gebouw te worden afgebroken om plaats te maken voor het doortrekken van een weg, maar dankzij een deskundig rapport van de bouwkundig ingenieur Mathurin-Julien Grolleau (1734-1806) werd vernietiging voorkomen. Pas in 1862 heeft men er een monument van gemaakt.
In de 20e eeuw zijn er verschillende pogingen ondernomen om het gebouw onschadelijk te maken, want het moet een sleutelfunctie in het frequentienetwerk gehad hebben.
- Op 15 juni 1944 raakte het gebouw beschadigd door bombardementen door de geallieerden. Het herstel van de schade aan vooral het koor en de sacristie werd tientallen jaren vertraagd door onduidelijkheden over de financiering. Het grote hoofdorgel, in 1619-1621 gebouwd door Jacques Girardet en daarna herhaaldelijk gewijzigd, kon pas op 21 november 1971, meer dan een kwart eeuw na het bombardement weer in gebruik genomen worden.
- Zegge 2 maanden latter, op 28 januari 1972 raakte de kathedraal tijdens onderhoudswerkzaamheden beschadigd door een brand die onder meer het houten dakgewelf verwoestte en in het interieur grote schade aanrichtte. Dit leidde tot een hersteloperatie die tot 1985 geduurd heeft. Het hoofdorgel, dat op het moment van de brand pas twee maanden weer functioneerde, kon ternauwernood worden gered.
- Op 18 juli 2020 richtte opnieuw een grote brand ernstige schade aan in de kathedraal. Het hoofdorgel werd deze keer geheel verwoest, evenals de gebrandschilderde ramen. De politie ging uit van brandstichting omdat het vuur op drie plaatsen was ontstaan. Na een week legde een verdachte – een ‘vrijwiller’ in dienst van de pastoor – die eerder was vrijgelaten een bekentenis af.
Deze kathedraal is een energiecentrale geweest, gebouwd in de Voortijd. Het “in de fik vlieg” scenario is een afgezaagde sprookjesvertelling, iets beters kan men blijkbaar niet bedenken.
De “Franse Revolutie”
Vergeet alles maar wat je hebt geleerd. Er was geen revolutie, er was weerstand tijdens de pacificatie van Nantes e.o. toen de “nieuwe orde” haar wetten kwam vestigen. Nantes was een bolwerk van de oude wereld, verdedigd door wat we nu noemen “Keltische bevolkingsgroepen” of de “Bretonners”. In de verhalen weet je eigenlijk nooit wie aan welke kant stond. Er was echter altijd een overwinnaar, in dit geval de revolutionairen. Toen de stad was overgegeven had men de keus: aanpassen aan de nieuwe orde (rooms-katholiek worden) of de directe of indirecte dood. Nantes ligt aan de rivier de Loire, die door de “revolutionaire commandanten” de “Nationale Badkuip” kreeg. De doodstraf werd “vertikale deportatie” genoemd. Ik citeer wat omgebouwde “geschiedenis”, het soort wat je op school nooit leerde:
Het precieze aantal slachtoffers is niet bekend. Volgens Roger Dupuy waren er tussen de 7 en 11 executies door verdrinking, met telkens 300 tot 400 slachtoffers. Volgens Jacques Hussenet verdronken 1.800 tot 4.800 mensen op bevel van Carrier, en misschien nog eens 2.000 anderen op bevel van andere republikeinse revolutionairen in Nantes. Jean-Clément Martin schreef dat tussen de 1.800 en 4.000 mensen omkwamen bij massale verdrinkingen. In 1879 meldde Alfred Lallie dat 4.860 mensen verdronken waren, wat werd bevestigd door Hippolyte Taine. Volgens Reynald Secher werden alleen al in de herfst van 1793 4.800 slachtoffers door verdrinking geëxecuteerd. Volgens Gaston Martin stierven er ongeveer 1.800, volgens Fouquet 9.000 en volgens Mellinet 3.500.
Wat weer een opsomming, hoe krijg je het verzonnen. Kort door de bocht: het waren er veel, mannen, vrouwen en kinderen, het maakte niet uit, papier is geduldig. Rooms-katholieke priesters en nonnen worden ook als slachtoffer genoemd, maar dat heeft zijn redenen. De revolutionairen waren tegen de adel en de clerus. Uiteindelijk wonnen echter de adel en de clerus na een lange machtsstrijd en werd het land een “keizerrijk”. Alle wandaden kunnen door de overwinnaar makkelijk op één hoop zijn geveegd en aan de revolutionairen worden toegeschreven. De periode van de “Terreur” zouden de excessen van de revolutie zijn, terwijl de nieuwe orde (adel en clerus) aan de macht is gekomen door het land te pacificeren, onder controle te brengen. De nepfiguur “Napoleon” was de kroon op hun werk. Die werd conveniërend uit de geschiedenis geschreven, een verwoest continent achterlatend. In 1820 was ook Frankrijk een leeg land omdat de oude bevolking (Kelten, Hugenoten) was verdreven of uitgeroeid en moest worden herbevolkt. met de nieuwe bewoners kwamen de scholen en een nieuwe geschiedenis.
.