Dag 5911 – Het poneren van theorieën die elkaar uitsluiten
Het vorige artikel wekt als het goed is grote hoeveelheden cognitieve dissonantie op. Is het af te reageren frustratie of is het een natuurlijke reactie om jezelf overeind te houden? We moeten eerst een inschatting maken van wat het eigenlijk is en of het wel bestaat. Het is een wetenschappelijke verklaring voor een gedragspatroon als gevolg van mentale onbalans. Op zoek naar Nederlandse plaatjes, die er amper zijn, kwam ik deze tegen:
Bij twijfel: niet doen en doorlopen, doei!
het ging verkeerd. Toch doen en zoals gewoonlijk de verkeerde keuze gemaakt. Actie ondernemen om de foute inschattingen goed te praten. Dat is goed voor je ego, het geïmplanteerde hersenprogramma ten behoeve van externe energieslurpers. En als je dan helemaal gewend bent om je ego constant te repareren, ben je een dooie diender geworden en kunt het denken achterwege laten. Daar kun je niets aan doen, zo ben je geprogrammeerd. je scheldt de hele dag op politici en bij de volgende gelegenheid ga je weer stemmen. dat is een ernstige vorm van mentale vergiftiging. Je voedt als een automaat je kinderen op als aspirant dooie dienders en heel misschien kom je erachter dat er iets niet klopt. Dat gebeurt meestal als je “tijd” hebt en dat is gek genoeg altijd “te laat”. Tenminste, dat denk je, althans: zo ben je van jongs af geprogrammeerd. Het fenomeen “te laat” is een veel gemaakte denkfout.
Dit circuleert op het gecontroleerde internet:
Wat lezen we daar? Ik zal het eens anders formuleren.
(1) Ik geloof iets wat wordt tegengesproken door de feiten en dat geeft mij een ongemakkelijk gevoel. Ik wil iets blijven doen, wat ik mezelf eigenlijk niet kan verkopen. Ik: Feiten? Geloof? Welke religie?
(2) Ik hoop iets wat wordt tegengesproken door de feiten, mijn hoop wordt de grond ingeboord en dat geeft mij een ongemakkelijk gevoel. Tijd om stiekem maar weer iets anders te gaan hopen dus. Als er geen hoop is, is alles verloren. Ik: Feiten? Hoop? Welke soort hoop?
(3) Ik heb een positief zelfbeeld, zorgvuldig gecultiveerd en door levenservaring opgebouwd. Mijn gedrag daarentegen bouwt dat positieve zelfbeeld even zo snel ook weer af en maak daar grapjes over. Ik: Gedrag? Volgens welke norm?
(4) Alle ideeën die ik formuleer sluiten niet op elkaar aan, maar sluiten elkaar steeds weer uit. Dat levert een buitengewoon ongemakkelijk gevoel op. Uitsluiting? Op basis van feiten? Wie bepaalt wat feiten zijn?
In het verleden ben ik nogal eens beschuldigd van cognitieve dissonantie. In de tijd dat de reacties je links en rechts om de oren vlogen, het leek elke dag wel een A.I. feestje, zo denk ik achteraf. Dat komt vooral aan de orde als je vaste principes hebt, integer wilt zijn, maar alle dogma’s laat varen. Niet andersom, zoals het zou moeten. Het overtuigen van anderen is nutteloze energie en discussies dienaangaande leiden je alleen maar af.
Het wonderlijke is, dat ik geen ongemakkelijk gevoel bij opgemelde 4 punten heb. Ik heb alleen een ongemakkelijk gevoel bij externe invloeden zoals misleidende nieuwsfeiten, leugens en bedriegersmentaliteit, belerende betutteling, schoolmeestersattitude, des-kundigheid en on-wijsheid. Iemand die mij de les leert op basis van alles wat ik juist sterk en onverbiddelijk in twijfel trek, moet beter een blokje om en een frisse neus halen.
Als voorbeeld mag dienen dat als ik beweer dat dikke Emma in de Nederlanden arriveerde met een opgekweekte walkietalkie holbewoner, die zich later de eerste koningin mocht noemen, komen er tegenargumenten in de vorm van schilderingen, documentjes en vooral veel verhaaltjes van een roemrucht voorgeslacht. Dat station zijn we al voorbij en die argumenten snijden hier geen hout meer. Het enige wat je dan kunt doen is het ego repareren ten koste van de schrijver, door te beweren dat die van het padje is geraakt. Een effectieve methode voor jezelf, je sluit alles – inclusief de geestelijke gezondheid van anderen – uit om jezelf overeind te houden.
Cognitieve dissonantie bestaat niet als er geen externe krachten zijn die ervan profiteren. Het is een typisch programma op onze harde schijf. Diezelfde schijf waar het ego op is geprojecteerd.
Het is een vluchtige marketingtechniek.
Ze durven het in hun eigen jargon zelfs overtuigingskracht te noemen.
Source: https://herstelderepubliek.wordpress.com/2025/05/06/cognitieve-dissonantie-het-repareren-van-je-ego/
.