Doelwit: ons voorouderlijk geheugen.
Methode: het overnemen van onze verbeeldingskracht.
Zo wil het apparaat proberen volledige controle over ons te krijgen. Maar we hebben nog steeds een machtig wapen tot onze beschikking. We dienen echter één ding af te leren: hen bestaansrecht geven. Een mooie vergelijking is om iemand die niet kan creëren een leeg velletje papier te geven. Dan zal er absoluut niets gebeuren. Wij moeten afleren om iemand een papiertje met daarop een door ons gecreërde afbeelding, schetsje of een paar lijntjes te geven. Want dat kunnen wij: iets creëren. In ons geval is het apparaat en handlangers iemand die niets kan creëren. Maar die gaat direct met die afbeelding aan de slag, vervormt en verdraait het, corrumpeert het en beweert dat het iets anders is en dat het niet van jou is. We doen het dus zelf, maar (nog) niet allemaal, er zijn notoire dwarsliggers die nog steeds kans zien hun genen door te geven. En daarom zijn ze op jacht naar onze verbeeldingskracht. Alles wordt makkelijk, comfortabel, gratis en na enige mentale druk uiteraard ook nog eens noodzakelijk. Het zelfstandig denken wordt vervangen door afhankelijke programmering met als resultaat dat we het zelf niet meer in de gaten hebben. Hun eindfase is begonnen.
Dag 5972 – Hun Eindfase = Mijn Startschot.
Als mensen het hebben over lichaam, geest en emoties, dan weten we allemaal wel, dat we het over ons samengestelde Zelf hebben. De meeste mensen denken aan deze drie fundamentele menselijke eigenschappen genoeg te hebben. Je bent echter pas iemand, als je ruimte hebt kunnen maken voor je ziel, de verbinding met je Oorsprong. Vaak vergeten we dat of verwarren we dat met “de geest”. Het is daarom nogal moeilijk te verteren als emotioneel wezen, dat bij mensen hun ziel ontbreekt. Daar hebben we het uitgebreid over gehad en daar gaan we het nu niet over hebben. Het is nu weer tijd voor wat ontspanning, entertainment.
Gezien de gebeurtenissen tijdens je leven, ook al ben je nog zo gelukkig, gezond en onbekommerd, zijn er krachten aan het werk die tegen ons gevoel ingaan. Iedereen kan wel een voorbeeld bedenken. Je hebt de stellige indruk, dat er iets niet klopt, maar je kunt het niet raken. Veel mensen die zich “wakker” noemen, menen dat diezelfde anti-humane krachten op zoek zijn naar totale controle. Ik noem het een apparaat, maar het kan net zo goed iets anders zijn, iets wat we met ons beperkte zintuiglijke vermogen niet kunnen waarnemen. Laten we het maar apparaat blijven noemen, sinds de ontdekking ervan tijdens de introductie van de corona-farce. Alles en iedereen resoneert op hetzelfde moment met elkaar, wereldwijd. Dat kan geen toeval zijn geweest, het is gecoördineerde bangmakerij, kwadratisch versterkt door de mensen zelf. Die vlaag was voorbij, zodra 80% van de bevolking was geïnjecteerd en via de PCR neptest het DNA van 90% is afgenomen en in laboratoria opgeslagen ergens in tunnelcomplexen onder China. Er zijn pogingen gedaan om nog meer van dit soort fratsen op de wereld los te laten, maar echt lukken doet het niet. Het is niet zozeer dat de mensen er niet meer intrappen, maar meer dat de taktiek is gewijzigd.
Het gaat nu anders, want alle tekenen wijzen erop dat de (hun) eindfase is ingegaan.
Hun eindfase is mijn startschot.
Het apparaat kan niets creëren. Het apparaat kan alleen manipuleren, misleiden, simuleren, kopiëren en vernietigen. Voor echte creatie heeft het systeem mensen nodig. Daarom is het handig, dat je die mensen goed kunt benutten door hun geest over te nemen en de dingen te laten doen die op creatie lijken. Ik wist nooit zo goed hoe ik “geest” moet definiëren, maar bij het woord “verbeeldingskracht” begon er iets te dagen. Een apparaat heeft een programma, geen verbeeldingskrach en daarom kan het niets creëren. Dat begint op te vallen. Het is niet de geschiedenis die zich herhaalt, maar het apparaat dat in rondjes draait, maar nooit op zichzelf kan bewegen. Naast emotioneel losgemaakte brandstof zouden we nu ook verbeeldingskracht moeten leveren. Ons creatieve vermogen is nodig om de simulatie in stand te houden. Het is een gegeven dat alles wat je krijgt aangereikt moet worden betaald. In dit geval betaal je de rekening met je “geest”, je spirituele Zelf. Je bent er volledig van overtuigd dat je gedachten en ideëen origineel zijn, in werkelijkheid reageer je op externe informatie, waarvan je denkt dat het je eigen “ingevingen” zijn. In dit geval kun je dat letterlijk nemen: in-geving.
Het ultieme doel: vergeten.
Elke nieuwe technologie, elke app die wordt gelanceerd, elk liedje, elke film, elke vorm van entertainment heeft maar één doel. Om controle over je geest te krijgen. Dat is wat ze willen. Je moet je geest koste wat kost beschermen.
Als we niet alert zijn, geven we onze geest vrijwillig en kosteloos over aan technologie. Onze concentratieboog is al steeds kleiner aan het worden. Ons vermogen om diep na te denken wordt al steeds zwakker. Met de opkomst van AI en “handige tools” zoals ChatGPT vergeten mensen hoe ze zelfstandig moeten denken, als ze überhaupt nog denken als iets noodzakelijks zien. Het is nog maar een kwestie van tijd voordat dit soort vergiftigende technologie rechtstreeks in de hersenen wordt geïntegreerd. En als dat is gebeurd, dan is het ruimschoots te laat, omdat je niet eens beseft dat je verbeeldingskracht is overgenomen. Je geest is alles wat je nu nog echt hebt. Waarom zou je die cadeau doen en dan ook nog eens aan de vijand?
Ik zei tot meZelf: “Ga aan het werk en laat je verbeeldingskracht los op de Nieuwe Wereld. Laat je gedachten gaan over tenminste “100 Humanitaire Projecten” die in jouw ogen absoluut noodzakelijk zijn. Train en cultiveer je geheugen, schrijf alles op en zuiver je geweten door de geschiedenis te schrijven in plaats van de aangeleerde leugens te herhalen.”
Nu heb ik begrepen dat als je iets wilt “manifesteren” je de dingen in je geest moet toelaten. Dan zit je in een neutrale positie. Op het moment dat je iets “WILT” dat er gebeurt, zak je in een lagere frequentie, die van hoogmoed en hebzucht. je blijft steken in de simulatie, de illusie, religie en het programma. Vroeger wilde je misschien vrij zijn, nu kun je het begrip vrijheid toelaten.
Ook heb ik begrepen dat als je iets NIET wilt je nog steeds in de simulatie vastzit. Dus dan is het eerst en vooral noodzakelijk het verschil tussen de simulatie en de werkelijkheid te erkennen en ernaar te leven. Het is de zoektocht naar sereniteit, waarbij je continu wordt afgeleid door de chaotische simulatie. De simulatie bestaat niet zonder chaos.
Als je van de chaos weer een natuurlijke orde wilt maken, dan is de strijd al verloren voordat hij is begonnen. Waar ik vroeger dacht alles te moeten slopen om die orde terug te krijgen denk ik nu anders. In mijn perceptie bevries ik de chaos, heb ik die feitelijk al bevroren en reset ik die naar de originele, natuurlijke, onveranderlijke werkelijkheid.
Omdat ik een schepsel in het universum ben, houd ik mij aan de wetten die op mij logisch over komen. Ik zal niemand benadelen en schade berokkenen. In mijn gedachten is geen plaats voor een infectueus apparaat, niet-menselijke entiteiten en hun handlangers, die koste wat kost de chaotische toestand aan de gang willen en moeten houden.
De ordelijke en natuurlijke, onveranderlijke werkelijkheid zal prevaleren. De Aarde zal als levend organisme moeten worden behoed voor het berokkenen van verdere schade.
Ik ben geen fantast. Omdat ik de werkelijkheid wil instappen ben ik juist realist. De chaotische en mechanische simulatie is een doldwaze fantasie, niet echt door ons gemanifesteerd, maar onbewust onderhouden door misbruikte menselijke verbeeldingskracht.
Ik weet niet in welke dimensie de werkelijkheid is. Het maakt mij ook niets uit. Als we teruggaan naar het oude paradijs, zijn we waar we horen te zijn. De werkelijkheid is de vergane Voortijd van voor de catastrofale gebeurtenissen op aarde. Onze voorouders hebben er alles aan gedaan om die gebeurtenissen te voorkomen. Ze bouwden steden als printplaten, ze hielden de frequenties zo hoog mogelijk, ze bouwden een wereldomspannend energetisch netwerk op. Het ging niet om vrije energie, het ging om het inrichten van een natuurlijke orde om een infectueuze vijand ondergronds te houden.
Mensen vragen mij dan: “Wat is er fout gegaan, alles is verwoest.” Ooit zullen we weten en misschien bevestigd krijgen dat het echte gevaar binnen de vesting zat en verraad pleegde. Door dat verraad kon alles wat was opgebouwd met grof geweld worden vernietigd. Verraderlijke handlangers die hun geest inruilden voor heerschappij over de materie en een nieuw soort mens. Maar altijd ondergeschikt aan een controlerend systeem dat hen die geest heeft ontnomen.
Terug naar de ordelijke werkelijkheid.
Ik wilde altijd slopen en opnieuw bouwen. Opruimen en netjes maken. De Aarde helpen te genezen en terug te laten keren naar de toestand van de Voortijd. Ik heb altijd gedacht, dat de kwaadaardige infectie kan worden geëlimineerd door die toestand terug te halen. Zodat het systeem en ook de handlangers ervan op minimaal 7 kilometer diepte ondergronds kunnen worden gehouden en nooit meer vandaan kunnen komen. Dit is 3-D materie en ik ben er nog niet van overtuigd dat we die actie achterwege kunnen laten, ook al zitten we in een hogere werkelijkheid.
Als de frequenties op Aarde van nature omhoog gaan, we door een fotonengordel worden geleid, gaat het misschien sneller dan je ooit had kunnen denken.
De serene werkelijkheid is voor ons ongekend rustgevend en genezend. De Ouden van de Voortijd hebben die situatie misschien willen creëren, omdat er geen andere mogelijkheden meer waren. Een kunstmatig netwerk om de Aarde te beschermen, omdat ze eigenlijk wel wisten wat er aan zat te komen en het zo lang mogelijk wilden uitstellen. Tijd kopen tot de Aarde zichzelf kon genezen. De vernietiging van wat er was is eigenlijk maar half geslaagd en daarom zijn we er nog én hebben we ons voorouderlijk geheugen kunnen bewaren, zij het uiterst gebrekkig. Er zijn teveel bewijzen achtergelaten. Bewijzen die de simulatie op losse schroeven hebben gezet.
Mijn 100 Humanitaire Projecten zijn gericht op het herstellen van de natuurlijke werkelijkheid. Het restaureren van de Voortijd. Het genezen van het natuurlijke. De Aarde helpen met dat herstel moet de eerste opdracht zijn. En ja, dan hebben we ons toch voor te bereiden op het onvermijdelijke: het STOPPEN en georganiseerd ontmantelen van alles wat schadelijk voor de natuur is. En ja, dat zal niet in stapjes kunnen, daarvoor is er al teveel vernietigd. En het is ongelooflijk drastisch en abrupt.
En op het moment dat een groot deel van de resterende mensheid opgelucht ademhaalt, is de simulatie verbrokkeld, uit het zicht verdwenen.
Source: https://herstelderepubliek.wordpress.com/2025/07/07/de-jacht-op-onze-verbeeldingskracht/
.